annemin çığlığıyla uyandım. apartopar evden dışarı çıkarıldım. hiç bir şey anlamıştım. uyku halıyle duyduğum söz "deprem oldu" idi kendimi sokakta bulmuştum bir an ve gökyüzüne takılmıştı gözüm yüzlerce yıldız kayıyordu. sadece gök yündenmi o göce binlerce yıldız kaydı ve anaların babaların yüreklerine düştü ve amansız bir şekilde yaktı. babalar ve anneler evlatsız, çocuklar annesiz kaldı.
Ve suçlu arandı,bulundumu? hemde en guzelinden suçlu bulundu. peki ne oldu suçluya suçlulara inek yedi sonra gübre oldu dağ oldu taş oldu ama yureklerdeki ve akıllardaki acı halen silinemedi. umarım bir daha böyle kayıplar yaşanmaz umarım bir daha suçlu olmaz, umarım gök yüzünden bir daha YILDIZLAR FERYAD EDiPDE birilerinin yüreğine düşmez.
