bir kitapta, kahramanın dilinden şuna benzer bi şey okumuştum (ulan bu cümlede son on yılın en klişe, en kolpa cümlesidir ama naparsın yea);
"mutluluk, ihtiyaçlarınla imkanlarını dengeleyebilmekle alakalıdır. çok zengin, çok yakışılı değilim. ikram edilen şaraplara hayır demem, tombul ve yaşlı kadınlarla sevişirim. imkanlarını yükseltemiyorsan, ihtiyaçlarını azaltmayı bileceksin."
not: herhalde kitabın yazarı, bu paragrafın anasını nasıl bellediğimi görseydi, bana şahane küfürler ederdi. oyhhşşş!
