insanı aslında platonik yapan şeyin kendisidir...o güzel gözlerdir sizi mahveden yüreğinizden parçalayan..birde benim gibi sevdiğiniz kişinin adresini bildiğiniz halde gidip göremiyorsanız bir sebep bulamayıp , o güzel gözlerini göremiyorsanız..sadece önceden onu gördüğünüz anları hatırlayıp göz göze geldiğiniz dakikaları defalarca hatırlayarak yaşamak zorunda iseniz..gerisini siz düşünün..yaşayanlar bilir..ne zaman son bulacak bizim bu içler acısı durumumuz.ne günah işledik bilemiyorum.
