ırklara, kimlikte yazan milliyete, gidilen ibadethaneye kafasını yormadan insan olmayı başarabilmişti hrant. sonu da burada başlamıştı aslında.
biz sevmeyiz kafası çalışan ve bize zıt görüşteki insanları. uğur mumcu, ahmet taner kışlalıtürk'tü de ne oldu? öldürmedik mi onları ve daha nicesini? elin ermeni'sine niye acıyalım ki? yaşamak istiyorsa bize zıt gitmesin!
işte bu kadar basit bir sebebi vardı öldürülüşün. hep, sadece insan olmayı dilediği hayattan, insan olmayı başaramadan türk olmuş bir maşa tarafından koparıldı.
ilk değildi, son da olmayacak ne yazık ki. biz de unutmayacağımız nice isimler ekleyeceğiz gönül defterimize, beyinler değişene kadar.
