faciadir. ben ki rüyalarımda bile araba kullanirdim, sevgili babam yüzünden bir daha kullanırsam top olayım gibi büyük yeminler edip vazgeçtim bu sevdadan.
bendeniz mj o sıralarda 18 yasinda korpe bir genc kızım, ehliyeti alali 2 ay olmuş, babam alkollü diye arabayı kullanıyorum. hem de bana pratik yaptıracak iste, motoru bagirttirma sakin ol tamam hadi aferin. sırf bu sebepten icmemek gibi bir fedakarlıkta da bulunmusum, cumartesi gecesinin en koy gotune kelebek olsun zamanlarında sahil yolunda ilerlemekteyiz. babam olacak adamın icinden icince nasıl bir trafik canavarı çıkıyorsa, ne kadar bassam da yetmiyor. önün boş bassana, korkaklık yapmasana, ne bu kız gibi kullanıyorsun ?!
neyse alttan gazı alan ben bastikca basıyorum, minibüs gibi bir araç beliriyor önümde, solla sunuu diye buyuruyor babam hiçbir bonusu kaçırmamak istercesine. solluyorum son hız, 100 metre ötede ne olsa beğenirsin, eveet polis amcalar. zar zor durabilen ben polis amcama aga beni kurtar demek istercesine yakınlasinca, 'hop lan yavaş ayağımı ezeceksin in aşağı essogluessek' duydugum son cümleler oluyor. sonrasını hatırlamıyorum. beynim hiçbir uzvuma hukmedemiyor bildigin. babamin polis amcaya sen benim kizima nasil essogluessek dersin dedigini hatirliyorum ama.
sonra vay efendim bu insanlar neden panik atak oluyor. travmanın dik alası iste. intikamımı yer yer zaman zaman babami şoförüm olarak kullanıp alıyorum.
(bkz: bu da böyle bir anımdır)
