saygıdeğer olup olmadıklarını bilmem ama;
başörtülülerin çok yüce gönüllü oldukları fikrindeyim. Yıllar geçti hala onlardan hiçbir zarar görmedik. Ne kafamıza taş attılar, ne yollarda bize hakaret ettiler, ne de yemeklerimize ilaç koydular. Sıfır. Şaşılacak denli sabırlılar. Yalnızca bir-iki protesto gösterisi, hepsi bu. Dinamit yok, sopa yok, zehir yok. inanamıyorum yani. Bir insanı bu kadar kışkırtın, bu kadar üzün, umutlarını söndürün, hayatını karartın…. Üstelik çok anlamsız biçimde, vatana millete faydası dokunacağı halde engelleyin, hırpalayın, aşağılayın, o da sizin suratınıza uçan tekme atmasın? Hala güler yüzlü, anlayışlı, kibar bir ifadeyle konuşmaya, bizim gibi barbar şebeklere laf anlatmaya çalışsın. Hz. Eyyub sabrı var başörtülülerde. Ben böyle olgunluk, böyle leydi nezaketi görmedim. Her biri, bir prenses asaletiyle hareket ediyor. Ben anında cadılığı ele alırdım. Yetkililere sabun büyüsü filan yapardım. Yarasa kanı kaynatırdım. Paspasa kaplan kemiği çarpardım. Şaka bir yana, bu ne be kardeşim!
murat menteş / genç dergi / 2007
