bir fenerbahçeli olarak seviyorum seni. ülkemdeki her takımı sevdiğim gibi. iyi ki varsın galatasaray. iyi ki varsın türk futbolu. sevgi güzeldir, kin nefret duyguları insanın özünü de köreltir. ben severim, kupayı kazanamadığımız her sene yapılan geyikleri ve ben severim yapılan her güzel espriyi. en yakın arkadaşlarımın galatasaraylı olması daha da artırır bu sevgiyi. fenerbahçe sevgisi bambaşkadır onun bende ayrı bir yeri vardır fakat ben galatasarayımızın ülkemizi en iyi şekilde temsil ettiği 2000 senesini asla unutmayacaklardanım. sokaklara döküldük hepimiz, sırtımda fenerbahçe formasıyla sevindim. galatasarayımız, iyi ki varsın. iyi ki varsın galatasaray. yeni stadında güzel günler görelim, sen hep var ol galatasaray.
-lan yine yeneceğiz izlememe bile gerek yok
-sonuç zaten belli
-abi kaç senedir yeniyoruz hala "bu sefer" diyorsunuz
ve bunun gibi bir çok ukalalığı yakın arkadaşlarıma sıklıkla yaparken içimde yaşadığım o heyecanı, "olum çakacaklar gibi geliyor lan" serzenişimi, hayattan aldığım o gerilimi bana bugüne dek yaşattığı için, önceliği birine vermeksizin, takımım fenerbahçeye de, rakibimiz galatasaraya da teşekkür ederim.
ali sami yen stadı yalnızca bir takımın değil, bir ülkenin, bu ülkenin övünç kaynağı olan başarılara ev sahipliği yapmıştır. yıkılacak olmasına üzülenlerdenim. 20 lira bulursam bir parça taşını da olsa satın alacağım. hatıra olarak dursun isterim, her galatasaraylı bunu yapmalı. ben fenerli olarak yapacağım abi siz de yapın ileride bambaşka bir mazisi olur onun *
not: bu entry bir hiciv değil, bu entry bir ironi hiç değil. tamamen samimi, alabildiğine gerçekçi.