diziye "anlı şanlı ecdadımız, evliya padişahlarımız" diye tepki veren mücahit tosuncuklardan değilim ama bu bölüm beni bile sinir etti. tamam, padişah tek kelime etmeksizin altına yatıveren kadınlardan sıkılmış, "sevgili" tavırlarındaki hürremden etkilenmiş olabilir varsayımsal olarak da bokunu çıkarmışlar yahu! liseli ergen kanuni, etmeyin yahu, kanuni'nin aldığı terbiye, eğitim biliniyor, bu saçmalıkları yapar mı?
anlaşılan dizinin ilerleyen bölümlerinde kanuni'yi değil, sülüman'ı izleyeceğiz ama ben daha ikinci bölümden sıkıldım. iyi bir savaşçı olduğunun matrak sahnesiyle dramatize edilmesi, şehzade mustafa'nın babası tarafından boğdurulacağının sinyallerinin şimdiden verilmesi, pargalı'nın halvet olmakta olan padişaha verdiği keman resitali... sevmedim.
bir de şu gerçek midir? padişah sürekli gözlem altında, odasında saçı kuyruklu herifler, şeyderken dışarıda bekleyen saray ahalisi. osurmaya korkar insan yahu!
son olarak halit ergençten nefret ettim. bizim köyün delisi bu adamdan daha anlamlı bakıyor.
