normaldir. Kimse boş boş acı çekmek için birisini sevmez. sevmeye başladığı anda karşılık beklentisi olduğu için sever. Onunla kendini mutlu hayal etmesi de bir beklentidir. Çektiği acı da beklentisi gerçekleşmediği içindir. Burada beklenti ile menfaat veya çıkarları karıştırmamak gerekir. işin içine menfaat girdiyse hissedilen duygu ya duygu değildir ya da temiz değildir. Karşılığını alamayınca kısa zamanda soğuyup unutmak da bu yüzdendir.
hatta anne sevgisi de bir beklentidir. Karşılıksız değildir. hangimiz annemizin bize kızdığında; "seni 9 ay karnımda taşıdım ben" diye verdiği emeği yüzümüze vurduğunu duymadık. Annenin sevgisinde bile bir beklenti vardır. Evladını kendi istediği gibi yetişmesini ister. Belki istediği gibi yetişmese de sevmeye devam eder ama o da baştan bir beklenti içindedir. Çünkü seni o doğurmuş, o büyütmüştür. yaptığımız yemeğin lezzetinin kötü olmasını kim ister ki?
Özetle, karşılıksız, beklentisiz sevgi diye bir şey yoktur. Sevgide karşılık beklemek kötü bir şey değildir, doğaldır. Kötü olan menfaat ve çıkar beklemektir.
