ilk entry sebebimsin aşk acısı...
bir gün biriyle tanışırsınız o sizi ister siz de onu ama o anlayamaz sizin onu istediğinizi gider başka bi limana
siz sevginizle kalıverirsiniz...
zaman geçer hiç bir görüşmede duygular eksik olmaz ama dokunulmadan adı aldatma olmadan...sizi gördüğü heryerde özlemleri dile getiririr ve bi türlü kendini veremez diğerine...
kaçarsınız sevildiğinizi bile bile çünkü diyemezsiniz ki artık ben de seni istemiştim neden gittin ona diye...
aylar aylar geçer ve bir gün o tutamaz yüreğini dökülüverir cümleler alevli sitemli özlemli cümeleler...artık karşılık da bulur cümleleri sen de ses çıkarırsın istersin artık....
hatta bi an gelir sarılırsınız öpersiniz koklaya koklaya...
işte acı olan kısım.....
o siz ortalarda yokken almış yürümüştür yolunda belki düşe kalka...
en dorukta ve kısacık aşkınızdan sonra dönüp hayatına bakmakla yükümlü bulur kendini yüreğinde sizi taşıyarak..
sevdiğini söyleyecek cesaretten ötesi yoktur artık onda.
aşk acısı işte bu:
karşıklı severken geç kalınmışlık duygusu ile başkasına verilmiş sözlere aşkınızı feda etmek
geç mi kalmıştık gerçekten yoksa asıl şimdi mi başlıyor.
