zordur türkiyede bir iş yapmaya çalışmak. insanlar; küçücük, ufacık dediğimiz detayları gözlerinde o kadar büyütürler ki, işin içinden çıkamayıp suçluluk duygusuna girersiniz. dünkü jaguar meselesinde de, neredeyse bir haftadır tartıştığımız kanuni meselesinde de.
zira muhafazakarların çok iyi bildiği gibi, her şeyi putlaştırırız biz. öyle normal bir sevgi yoktur içimizde. bir şeyi seversek, ölümüne severiz her delikanlı türk erkeğinin yaptığı gibi. şöyle hafiften gözü yan baksa yoldaki birisinin, sevdiğimizi sahiplenmek için allah ne verdiyse saldırırız. aşk diye tabir ettiğimiz meselede de, çok değer verdiğimiz insanlarda da böyledir bu.
mesela, bazılarımız atatürk meselesinde bunu yapmaya çalışırlar. muhafazakarlar, bunu çok eleştirir. atatürkü adeta bir tanrıymış, hata yapmazmış gibi severler diyorlar. genellikle haklılardır da. bugün ağzınızdan istiklal mahkemeleri çıkarsa, direk atatürke saldırıyorsunuz zannederler ve saldırırlar da.
bu yüzden muhafazakarlar merakla bekliyor, hür adam filmini. onların en büyük değerlerinden birisinin, kemalist bir değerin önünde nasıl bacak bacak üstüne atıp, adeta ben en büyüğüm demesini, sinemalara akın akın gidip izleyecekler.
ama, muhafazakarlar fark etmese de, bugün başka bir putlaştırma yaşıyorlar. koskoca devletlü padişahımız kanuni sultan süleyman han, onlara göre televizyonda rezil ediliyor. zevk düşkünü, kadın hastası, şarapsız dakikasının geçmediği bir padişah olarak gösterilemez, diyorlar. facebook sayfaları açıyorlar; afişleri yırtıyorlar, parçalıyorlar.
neyi? kurgu bir diziyi
geçen sene birçoğumuz izlemiştir inglourious bastards filmini. gerçekte olmayan bir çete, adolf hitleri sinema izlerken öldürüyorlardı. bizim gibi bir çok alman veyahut amerikalı bu filmi izledi. şaştığım nokta ise, ne bir alman hitler öyle ölmedi ki diye eleştiride bulundu, ne de amerikalılar biz öyle bir ekip yollamadık diye olayı yalanladı. çünkü hepsi farkındaydı ki, bu bir filmdi. yönetmen ve senaristin hayal gücünün, son raddede oyuncunun hayal gücüyle birleşmesiydi.
muhteşem yüzyıl bir film değil, bir dizi. fakat yine de hayal gücünün bir ürünü. bir sanat. o yüzden de, bu diziyi eleştirirken bu gözle bakmak gerekiyor. fakat, nasıl bekleyebiliriz ki?
aynı türk halkı değil mi ki? kurtlar vadisinde gördükleri olayları gerçek zannedip, türkiye ve dünya politikasını o olaylar ekseninde yorumlayan. aynı türk halkı değil mi ki? sanatçıların dogmayla savaşını anlatan istanbul kanatlarımın altında filminde yine kendi atalarına dil uzatan, putperest! okan bayülgeni topuğundan vuran.
bir diğer nokta ise, aslında bu dizi bir hayal ürünü olmasına rağmen, gerçeklerden çok da uzak değil. sultan süleyman, büyük bir liderdir vs. orası ayrı. fakat, osmanlı sarayı ile ilgili bir kaç gerçek tarihi yansıtan kitabı okuduğunuzda, sarayın o kadar abartılacak bir mukaddeslikte olmadığını göreceksinizdir. o saraylarda ne oğlancılık olayları veyahut bugünlerde bdsm olarak algılayabileceğimiz olaylar geçti kim bilir. kanuninin hürrem sultanın beyin yıkamasına girdiği de bugün artık herkesin bildiği gerçek. kanuninin çocuk sayısı ayrı bir nokta. şarap için kanuniden bir olay hatırlamıyorum; fakat şarap için kıbrısı ele geçiren padişahımız olduğunu da biliyoruz. bunların hepsi de, evet hem osmanlı padişahı, hem de islam halifeleriydi. evet, hiçbiri kusursuz değildi sevgili muhafazakar osmanlıcılar.
peki, ne yapmanız gerekiyor: özgür bir dünyada yaşıyoruz, beğenmiyorsanız izlemiyorsunuz, orada bitiyor. başkalarının izleme özgürlüğünü de elinden almanıza hiç hakkınız yok. bugün kemalistlere atatürk konusunda kızıyorsanız, hür adamda başkalarının kutsallarını daha düşük bir karakter olarak görünmesini merakla bekliyorsanız; konu sizin kutsalınız olduğunda da, aynı gözle bakmak zorundasınız. bir olayı bir yüzünüzle, diğer olayı diğer yüzünüzle görmenize hiç gerek yok.
sıkıntı yok! sonuçta bu bir sanat eseri. gerçi onu da ucube buluyorsunuz ama olsun.
