maç ertelenmişti kriz yüzünden. abdullah öcalan firarda, türkiye devleti de peşindeydi. suriye, yunanistan, italya dolaşıyordu, en son kenya'da yakalanmıştı(abd teslim etti daha doğrusu, ecevit itiraf etmişti sonradan). işte o dönemler apo italya'da, türk halkı öfkeli, bıraksan akdeniz'den çıkartmaya girişecek(italya'dan önce apo suriye'de iken savaş senaryoları hazırdı bile, an meselesiydi) sicilya'dan girip alpler'e kadar gidecekti millet. juventus da tipik italyan takımı, bu ortamdan nasıl fayda sağlarım diye masa oyunlarına girişti. zidane ve inzaghi başı çekiyordu bu elemanlardan. amaçları maçı başka ülkede oynamaktı, çünkü grupta son maçlardan bir önceki maçtı ve yenersek iş bitiyordu.
maç gecikmeli de olsa oynandı, ama ne oynanma. her taraftara 1 polisten fazlası düşüyordu, 30bin güvenlik görevlisi mevcuttu. 1-0 yenik durumdayken suat kaya son dakikada karambolde bir kafa ile berabere bitirmemizi sağladı ve son maçlarda avantaj bizdeydi yine de. sonra ne oldu, son hafta deplasmanda iddiasız atletico madrid karşısında fatih akyel'in hatası ile 1-0 mağlup olduk, beraberlik de yetiyordu galiba diğer maçın skoruna göre. o sezon ilk 2 takım gruptan çıkamıyordu, birinciler ve en iyi iki ikinci çıkıyordu diye hatırlıyorum. biz de ikinci olarak gruplardan elenmiştik. sonra gruplarda üçüncü olup kendini avrupa fatihi sayanlar oldu falan, 12 sene olmuş vay be.
