ben baştan söyleyeyim de sonra demeyin bu malmış diye. başımdan geçen kısa bir hiç tanımadığım birisi ile yaşadığım aşk hikayesidir. bu anlatacağım hikayede gerçekten andavalım. neyse efendim anımıza gelecek olursak;
sabahın bir körü gayet rahatsız bir uçak yolculuğundan sonra (insanın boyu 50 metre olunca sığamıyor o koltuk aralarına) bagajlar alınmış e-6 ya binilmek üzere otobüs duraklarının oraya doğru gidilmiştir. e-6 nın önünde gayet güzel (hani anlatılamayacak derecede güzel denir ya hah ondan işte)bir kız vardır. bir süre sonra otobüse binilir karşılıklı oturulur. sürekli göz teması ile birbirinin gözleri içinde kaybolunur. sabiha gökçen'den levent'e kadar böyle sürmüştür ve asla unutmayacağım bir otobüs yolculuğudur. levent'e geldikten sonra otobüsten inilir fakat bu hanımın valizini indirmesine de yardım edilir çünkü valizi ordan indirememektedir. bu hanıma "ben yardım edeyim isterseniz" denilip ilk kontak kurulmuş olur ve 4.levent metro durağına inilir. gültepeye doğru geçilir valizler taşınarak yol boyunca muhabbet edilir. gülünür tebessüm edilir. görülen bir cafede kahvaltı edilir. en son bu hanımın evinin önüne kadar valiz taşınır. ayrılırken hanım kişisi zaatalimi öpmek suretiyle ayaklarımı yerden kesmiştir ki olayda burada kopar zaten. O anki sabah sersemliği üstüne bir de bu aşk sersemliği eklenince bu kızın ne numarası alınır ne de mail adresi vesaire bir tek adını bilirim ki onu da burada zikretmeyeceğim. işte böyledir hiç tanımadığın birisine bir anda aşık olmak.
