Şevket'in haline üzülmemize sebep olan bir sonla biten dizidir. Ah Şevket'im ah ne kadersiz ne bahtsız adammışsın sen oğlum ya! Aylarca yok yere yattığın hapishaneden çıkış günün, ölümüne sevdiğin kızın bir başkasının olacağının duyurulduğu nikahıyla aynı gün olsun, evinden önce aşık olduğun kadını gelinlikle görmek için bir köşeye sineceğin nikah sarayına git, içinde tutmaya çalıştığın acılarla yüzleş, herşeyini verebileceğin tek kadın da gözünün önünde başkasıyla, başka bir hayata adım atsın. Yetmesin, eve geldiğinde babanı, hayatını kaybetmiş şekilde bul! Bu nasıl bir bahtsızlıktır yahu? insan da şans da olacak arkadaş, "şans"! Herşey öyle dışardan göründüğü gibi değil işte, ne kadar çabalarsan çabala, ne kadar iyi bir şekilde yenilirsen yenil her defasında, değişen hiçbir şey yok bazen! işte o yüzden "insan kendi kaderini sadece kendisi çizer" diyenlere inanmıyorum, inanmayacağım!
