hiç sevmediğim zorunluluktur. başımdan çok kötü derin yaralar açan olaylar geçmesine sebebiyet vermiştir.
bir gün klasik bayram ziyaretleri yaşanmaktadır. ev sahibiyizdir ve 3-5 yaş arası bir grup velet gelir aileleriyle birlikte. tabi ki direkt benim odamın sınırları içerisine dahil olurlar. neyse efenim ben takılıyordum ilk başta pc başında. sonra tabi bunlar kudurmaya başladı. pcyi istila ettiler. bütün düğmelere basmaya falan başladılar. uygunsuz şeyler getirdiler ekranlara. bi şey değil oda da kızlar da var. onların anlamadıklarını ümidettim. bi de erkek var benim yaşlarımda. o da ''oooo iyidiiiir'' diyordu arkadan gaza gelmiş bi şekilde. neyse sonra kontrolü zor da olsa ele aldım. ve bi oyun açtım kendime. oynuyorum efenim huzur içinde. tam o sırada veletlerden biri ve en tehlikelisi olan kucağıma çıkmaya çalıştı. direndim.. almayınca bağırmaya çığlık atmaya başladı ve almak zorunda kaldım. ben oyun oynarken tuşları karıştırıyor aptal aptal klavyeye vuruyordu. efenim hepsinden geçtim. ama şimdi söyleyeceğim şey kabul edilemezdi. birden dizime bir sıcaklık hücum etti. ne olduğunu ilk başta kavrayamadım. ama sonra kokunun da etkisiyle bunun bir osuruk olduğunu anladım:
gibi kısa bir diyalogdan sonra çocuğu kucağımdan fırlattım. bunun üzerine çocuk kızdı. ve koltuğumun arkasına uzanarak ayaklarıyla kıçımı tekmelemeye başladı. artık çocuğa tam bir tokat atacaktım ki anası geldi. çocuğu seviyor ayağına yattım. neyse bir de onun abisi (12 yaşlarında) vardı. pc başına o geçti. oyun oynamaya başladı (tony hawk pro s. 4). oyunu çok sevdi şerefsiz. ve bana dedi ki ''abi ben annemin yanına gitcek izin alcam burda kalayım mı diye'' dedi. ben bişey diyemedim çünkü felç geçirmiştim. neyse ki annem zor durumumu anladı ve çocuk tam izin alırken ''abin dışarıya arkadaşlarıyla buluşmaya çıkcak'' dedi. çok çok üzüldü.* yüzsüzlüğün bu safhasını görmeyle geçirdiğim şoku atlattıktan sonra yine pc kontrolünü ele aldım. ve çocuğu şu bölüm bitsin diyerek geçiştirdim. maymun gözünü açmıştı bi kere. daha sonra onlar gidene kadar bir daha da kalkmadım.
bu olaydan sonra odama çelik kapı yaptırdım ve huzuru yaşamaya başladım..
not: bu olayda anlatılanlar gerçektir. bazı abartılar vardır. çelik kapı yaptırmadım. ama çocuk kucağıma osurdu. hem de çok şiddetli.
