filmi izlediğinizde biraz mantıklı bir insansanız, bu film mahsun kırmızıgül ün yazdığı ve yönettiği bir film olamaz. mahsun kırmızıgülün perde önüne itilerek, perde arkasından türk toplumuna mesaj vermek isteyen cemaatçilerin büyük projelerine ulaşma araçlarından biri diyorsunuz.
türkiye deki fethullah gülen i ilk sahnelerde, dünyaya açılan fetullah gülen i ise hacı gümüş karakteriyle izliyorsunuz.
olmayan fethullah gülen i de deccal karakteriyle filmin sonunda. fethullah gülen ve nur cemaati, dinler arası diyalog ve amerikanın büyük ortadoğu projesi konusunda ne kadar kararlı olduklarını ve direnmemizin anlamının olmadığını anlatıyorlar bize.
kendilerine kimsenin arkasına saklanmalarına gerek olmadığını, iyi niyetlerinde ciddilerse, iyi niyetli bir şekilde aydınlıkta kavga etmeleri, karanlıkların gerisinden ateş etmemeleri gerektiğini hatırlatmak isterim ama misyonerlik faaliyetlerini orjin olarak aldıkları gizli kapaklı işlerinin kanlarına, genlerine işlediğini görmemek mümkün değil.
misyoner güler yüzünün gerisindeki insanın ruhunu, özgürlüklerini, hür iradesini prangalamayı aç gözlülükle bekleyen radikal kini gayet net görüyor sağduyulu bireyler.
kendi insanına, toplumuna, devletine, filmin son sahnesinde pervasızca cahil damgası vuran zihniyetin, hoşgörüyü amerika da buldum. cehaletinizden, amerikaya kaçtım mesajıda sanırım çok açık.
