türkiyenin iki önemli kulübü; galatasaray ve fenerbahçenin genç takımları arasında oynanan maçta yaşananlara da tanıklık etmek zorunda bırakıldık ne yazık ki.
henüz onyedi yaşında dahi olmayan çocuklar, maçı seyreden birkaç kişi tarafından dövüldü, gözleri morartıldı, burunları kırıldı.
her şeyi sınıflandırmaya bayılıyoruz biz. o çocuklar, böylesine önemli bir haberin konusu, bu denli vahşi bir suçun kurbanıyken futbolcu, bunu yapanlar ise ne yazık ki taraftar olarak adlandırıldı. o temiz zihinlere çocuk, destekçi maskesi altından, o çocuklara saldırma utanmazlığını gösterebilen yaşam düşmanlarına da faşist diyemedi kimse ne yazık ki.
taraftar dendi bu saldırganlara. galatasarayın, metin oktay isimli tesislerindelerdi çünkü. yumruk sallarken, uçan tekme atarken üzerlerinde metin oktayın forması vardı çünkü.
hiç mi düşünmediler acaba, bulundukları tesisin isim, üstlerindeki formanın gerçek sahibi nasıl bir insandı? neden böylesine büyük bir efsaneydi? neden onu herkes sever, saygı duyardı? hiç mi duymadılar, hiç mi dinlemediler? hiç mi araştırmadılar? yapmadılarsa, bu neyin taraftarlığıdır? neyden taraf olmaktır?
siz hiç, eli silahlı gandhi yandaşı gördünüz mü? siz hiç, köksüz ağaç gördünüz mü?
peki, siz hiç, uçan köpek gördünüz mü?
bugün gördünüz!
gelinen noktanın taraftarlıkla, sporla hiç bir alakası yoktur. gelinen nokta, insanlığımızın geldiği noktadır. sorun, galatasaray ile fenerbahçe arasına sıkışmış bir sorun değildir. galatasaray ile fenerbahçe arasına sıkışmış olan, türk insanının kendisidir.
fenerbahçe televizyonu'nun çalışanları, ufacık çocukların oyun! oynamak için bulunduğu alanda yeterli güvenlik önlemlerinin alınamadığından söz edebilmiş, galatasaray yönetimi ise bir özür dileriz dahi diyememiştir.
