ankara bugün daha bi' griye çalıyor kızım,
küfürbaz olgun bir adam silüeti aynanın diğer yarısında, he birde sen.
yorgun ruhumu taşıyan bedenimin dayanağı, nostalji bi' koltuk.
her seferinde özenerek açtığım ama hiç izleyemediğim televizyon,
içkimin tutanağı eski masa,
gözlerime takılan olmayan olgun hep benimle,
olmadık yerde beni çağırıyorsun kızım, suçlusu ben miyim hala olanların?
uykumun sonuna eklenen görüntün kızım, peşimde tanımadığım cinayetlerin rüzgarı var,
en ağırı belki buydu be kızım, belki herşeye rağmen seviyorsundur baba görünümlü bu adamı.
hayatın kadrajına; sen, ben ve gerçeği intihar kokan kırmızı bi' vosvos sığıyor artık,
yokluğunla varlığını sorguluyorum, hiç beklemediğim tokadı attın kızım,
katlanamayacağım dert yok diye hayıflanırken sana karşı,
artık dağınık bi adam edasıyla ölüme oynuyorum.
