yaklaştığında kendini belli eden bir başlangıç.
bana sesleniyor, geceleri rüyalarda beni çağırıyor.
-gel gel gel...
beni yanına çağırmak için her vakit uyukumu getiriyor
-sıra sende hadi artık vedalaş...
kopamıyorum bu dünyadan, sevdiklerime 'hoşçakalın' demek gelmiyor içimden. sabırsızlaşıyor ölüm;
-hadi artık! korkma gel gel...
soruyorum; neden ben? henüz pek erken.
-geç bile kaldın sıra sende gell gel...
istemiyorum henüz yaşamadım yeterince diyorum, anlamıyor biliyorum birgün dayanamayıp alacak beni, ruhumu koparacak bedenimden. dur! diyemeyeceğim, 'kendine iyi bak' diyemeceğim hiç kimseye, alacak beni. hissediyorum zaman daralıyor, melekler kulağıma fısıldıyor, bana susamışlar, adımı öğrenmişler, tek istedikleri benim. tek bildikleri kelime 'gel' olmuş.
canları beni çekiyor. sessiz, yalnız, soğuk bir gecede gideceğim......
