bir parçayı değerlendirirken önemli olan "melodiler mi yoksa melodilerle harmanlanmış sözler midir" in karşılaştırılmasıdır.
bazen bir parçanın tek bir cümlesinde kendimizi bulduğumuz için başa sarıp tekrar tekrar dinleriz. yada sadece enstürmanları tek tek şarkının içinden ayırıp, her birinde farklı duygular yaşamayı severiz.
çok nadir olarak da söz ve müzik muhteşem bir uyumu yakalar. sanki kelime notalarla yazılmış gibidir. iki kavramın birbirini tamamlaması yadsınamaz bir başarıdır bence. günümüz popüler müziğini ise içi boş sesler karmaşası olarak tanımlıyorum. ne söz var ne de müziğin bir dili var.
