mesele tenkit edilirken kullanılan alet edevat bir samimiyet testine muhataptır.
sendika başkanlarına neden 'ağa' dendiğini öğrendiğinizde, yakalarına yapışıp "bu nasıl solculuk?" dediniz mi? yok.
ülkücü müteahhit milletvekili, depremden sonra bölgede arsa kapma yarışına girdiğinde "böyle vatanseverlik mi olur?" dediniz mi? yok.
rektörlükleri birer imparatorluğa çevirenleri karşınıza alıp "atatürkçülüğe sığıyor mu bu?" diye sordunuz mu? yok.
solcunun, sağcının, atatürkçünün alet edavatı, nedense, bu gibi hallerde hiç sorgu yöntemine hizmet etsin için kullanılmıyor. ama erbakan olunca, islam'ın "kul hakkı" kavramı can simidi gücü ve hızıyla devreye giriyor.
birinin dini kullanarak haltlar karıştırmasıyla, fakir fukara edebiyatını, vatan millet türkülerini ya da atatürk'ün adını kullanarak dolaplar çevirmesinin ne farkı var? birinde hasmın silahını kullanmazken, diğerinde neden bu kadar iştiyaklısınız?
"ağa" diye anılır olan sendikacının, arsa peşinde avcunu tükürükleyen ülkücünün, yakasından atatürk rozetini çıkarmayan "imparator" rektörün dalavere ettiği paralar nereye gitmişse, erbakan'ın 11 trilyonu da oraya gitmiştir.
mesele, kötünün emsal teşkil etmesi değil, seçici algının nereye odaklandığıdır.
