590.
-
en uzun ölümü günlerce tatmis
son demi yaklasan bir kurt var inde:
magranin agzini bir tas kapatmis,
acliktan ölüyor bir kurt icinde.
cig gibi tepeden inen kayanin
farki yok gitgide mezar tasindan.
kan siziyor bu kana doymiyanin
duvardan duvara vuran basindan...
gözünde karanlik ecellesirken,
az daha yastmak icin canini
her gün el kaniyle ziyafet ceken
koca kurt yaliyor kendi kanini.
at, coban, postunu omuzlarina,
koy artik meydana bütün varini:
ya cikar, ya cikmaz o kurt yarina,
yaylaya zararsiz sal davarini.
sakiyor magranin önünde sesin.
gec, atlim, belli ki ruhun kanatli.
atinin nallari tasa degmesin,
o zaman canindan olursun, atli!
ey cimen gözleri, papatya basi
bahara benziyen, yazi andiran!
bir kimildatirsan eger bu tasi,
and olsun, ölüme gelmistir siran.
kalbime benzetin çırpınan kurdu
kapanan mağrayı gögsüm sayınız
bu açlık boğmadan ininde kurdu
yolcular bu taşa dokunmayınız.
faruk nafiz çamlıbel
