Yillar once,ilkokul 3-4e giderken busra diye bir kiz vardi.Ben buna durmadan seni seviyorum filan derdim.Yada sevdigimi sanarak soylerdim bunlari.O da kabul etmezdi.Yesil gozlu,nazli cok guzel bir kizdi.5.sinifta babamin tayini sonucu Trabzon'- tasindik,boylece seviyorum dedigim kizdan ve arkadaslarimdan ayrilmistim.Aniden gerceklesen bu sehirden ayrilma durumu beni oldukca sarsmisti.Trabzonda iken bir turlu isinamadim ortama,arkadaslarima,okula... hemde bir trabzonlu olarak.Trabzonda 2 yil kaldiktan sonra tekrar babamin tayini cikti ve hoppalaa Ankara'ya tasindik.Ama buraya bir anda alismistim.Artik 4,sinifta kiza soyledigim seyler bana oldukca normal geliyordu.Ustunde fazla durmadan unutuyordum.Facebook ciktigindsn beri anca aklima ilkokul arkadaslarimi bulma fikri geldi.Hemen aramay basladi fakat nasi bulacam.Sadece 4.sinifta seni seviyorum dedigim kizin ismi be soyismini hatirliyordum.Arama satirina ismi girdim ve saaaaakkkk.Ilk profil karsimda,tanimam hicde zor olmadi.Resimlerini gorebiliyordum.Resimlerine baktim hic degismemis hatta daha da guzeldi.Aradan yaklasik 17 sene gecmis ve ben onu bulmusum.Bu sefer isimi sansa birakmaya niyetim yoktu.Facebookdan mesaj yolladim ve cevap bekliyordum.Bugun disciye gitmek icin 383 nolu egoya bindim ve Ankara universitesinin onunden gecerken onu gordum.Inanir misiniz seneler gecti aradan ve ben cok kotu oldum.Hemen sofore seslencim durdur ne olur su otobusu.Niye dedi.Acele isim var,iste dedim.Olmaz duramam dedi.Bildigim butun kufurleri saydirdim soforeicimden veilk durakta indim.Bayilana kadar kostum onu gordugum yere.Saat 12 civariydi.Okudugu okulu ve bolumu biliyordum fakat nedense kceri gir cesaretim yoktu birden utangac tirsak biri olmustum.Karsina cikip ne diyecektim.Avaba beni taniyavak miydi?Yoksa bon bon bakacakmiydi.Caresiz ordan uzaklastim.Fakat simdi kesinlikle isimi sansa birakmayip facebookda konusmayi ilerletip,kendimi ona hatirlatip ksrdina cikacagim.Zaten resimlerini gorunce bir kez daha asik oldm ona.Artik kacari yok.
