eğer onları düşündüğümüzde içimiz titriyorsa, hala insanızdır. insan olmakla insanlık aynı şey değil ne yazıkki... görüp bilip, kılımızı kıpırdatmıyoruz onlar için, sonra ee yazık ben çok üzülüyorum, içim acıyor vık vık vık.
üzül sen öyle tek başına dünyanda üzül. onların boğazından sıcak bir kaşık çorba geçiyo, üzerlerini kar değil yorgan örtüyo sen üzülünce, başlarını kaldırım taşına değil, kuş tüyü yastığa koyuyo. buz tutmuş ayaklarının dibinde, bir çift bot beliriyo, parmak uçlarını hissetmeye falan başlıyo biz üzülünce.
