çok şey yaşadığım bir staddır. belki orada 100 maçım rahat vardır. ki orada maça gitmeye başladığımda, daha 80'lerdi, çocuktum. inönü tadilattayken ve tsyd falan bir sürü kupa varken, derbilerin çoğu orada yapılırdı. ilkgençliğimin en unutulmaz anılarının geçtiği yerlerden biri oldu o..
düşün: 3 mayıs 1989 galatasaray fenerbahçe maçı.. ergenlik çağımız. sabahlayamamışız, çünkü yaşımız küçük. artı, sabahlama lig maçlarında olurdu, kupa maçlarında pek olmazdı. açığa bilet bulduk, girdik. ama bizim bütün mahalle kapalıda. menderes'in etrafında. onların yanına nasıl geçeceğiz?
her seferinde bir yol bulmuşuzdur. maçın başlamasına yarım saat kala yine bir yol bulduk. sahaya atladık. sanki kapalıya pankart asacakmışız gibi. oradan da kapalıya fırladık. kimsenin ruhu duymadı.
en baba adamlar vardı o zaman. sonradan ayıklanan kasımpaşalılar başı çekiyordu. haznedar, bağlarbaşı, maltepe, zeytinburnu, fikirtepe, fatih ne ararsan. beşiktaş gibi bi tek çarşımız yoktu, istanbul'un her yeri bizimdi.
daha ne diyim ben. en az 100 maç diyorum. zafer, hezimet, dayak, kovalama, her şey.. şimdi bütün bunların yerinde rant yükselecek. neyse, ben fenerliyim zaten, ağlayacak halim yok..
