90 larda çocuk olmak iyiydi. Bi çok açıdan son demiydi çocukluğun;
son demiydi pazar banyolarının
son demiydi mahalle maçlarının
son demiydi saklanbaçların, istopların
son demiydi ezan sesine anne sesinin vokalinin
son demiydi tasoların, futbolcu kartlarının
son demiydi herkes yatınca büyük zevkle kaçak televizyon izlemenin
son demiydi ışıklı ayakkabıların
son demiydi bisiklet yarışlarının
son demiydi tom ve jerrynin, çakmaktaşların, casperın
son demiydi sokak çocukluğunun
son demiydi kardeşliğin.
son demiydi omza dokunan ana ayrı baba ayrı kardeş elinin
kısacası son demiydi çocukluğun. çocuk olmanın verdiği hazzın ve de gururun...
