eğer abinizle aynı evde kalıyorsanız ve o zamana kadar hiç ayrılmamışsanız içiniz o kadar acır ki tarifi yoktur. abim askere gitmeden bikaç gün önce ikimiz teleferiğe gezmeye gittiğimizde orda nasıl deli gibi zırladığım dün gibi aklımda. yol boyu ağlanır mı bi yandan sohbet ediyoruz bi yandan yaşlar akıyor gözümden olcak iş değil. o da sözüm ona çakmıyo suratım çarşamba pazarına dönmüş noluyo bile demiyor. * sonra kaç kez daha ayrıldık hem de çok daha uzun süreli tayiniydi şusuydu busuydu hiç ağlamadım. yani hiçbir veda askere yollarken ki kadar içinizi acıtmıyor.
