579.
-
Aklımın olmazlarından darmadağın ettim geceyi
Kaçtığım aşka yakalandım sonunda.
Bulduğum an yitirdiğim sözcükler gibiyim
Sesimden kaçıyorum ele veriyorum kendimi
Serserinin biriyim...
Gecenin bir vakti yürüyüp gidiyorum içimden
Yazımın her zaman ağlayan bir imi
Yüzümün yarım kalan gülüşleri resmeder bir hali var...
Önümde hep iki yol
Birini yürüsem geç kalıyorum birine.
Kırgınım mızıkçının biriyim
Hep ucu ucuna yetişmeyim sevmelere...
Başı boş bir rüzgar gibi gelip geçiyorum nesneden
Gizli bir özneyim adımı çağırmıyor kimse...
Hep bir ayrılığı soyunup giyiniyorum
Hep yarım kalıyor nota
Hep aynı şarkıyı söyleyip aynı yerde detone olan biriyim...
Bezginim kaldırmaz aldanışları artık yüreğim...
inceldiği yerden bir düğüm daha atabilirim
Delinin biriyim asfaltın ortasına yatabilirim...
Bir düğüm daha atabilirim
Dönüp baktığımda ipteki düğüm sayısıdır yaşamalar bilirim...
Anne bana daha iyi bir yalan bul!
Kendimi avutmaya gücüm yok artık
Kendimi sırtımda taşımaktan yoruldum
Anahtarı kırılmış kapı gibiyim...
Kilitliyim üstelik
Suya atılmış buz parçası gibiyim...
Vakitsiz bir yağmurum
Bir gün bir yerde apansız dinebilirim...
Anne beni bu kez doğurma bir daha!
