herkesin depresyona girdiği, ama bana bir bok olmadığı gün. o yüzden de artık olayına falan inanmıyorum, inanasım gelmiyor.
şöyle bir şey var çünkü. iki haftadır üstümde bir mutsuzluk var. ciddi bir mutsuzluk ama. ne yapsam mutlu olamıyorum falan, depresyon halindeyim. ergen kız tripleri olur ya, annelerinden nefret ederler, sevgililerini çok severler, derslerden nefret edeler, kuşlardan nefret ederler. her bir boktan nefret ederler yani. onlar gibiyim aynı.
ama şöyle bir terslik yaşıyorum. pazartesi günleri bitmek, tükenmek bilmeyen bir mutluluk ve enerji kaplıyor içimi. onun dışındaki her gün depresyondayım. pazartesi sendromu diye bir şeyin olduğuna da inanmıyorum artık.
