bir çiçekle bahar gelmez derler ya. yurdun genel halidir. sadece engelliler değil, her şey günlüktür bizde, babalar günü, analar günü, danalar günü, bu böyle gider. o gün yada o hafta süresince saçma ve yapmacık törenler alır başını gider. her sene tekrarlanan şiirler, her sene okunan yazılar, oynanan piyesler. tam bir dejavu hep aynı sahne. sonra ne oluyor efendim. kutlamış oluyoruz o günü. tamamen şekilci içi boş , özü yok bir şekilde. bu gün herkes hayıflanır engellilere ama yine onların rahat edebileceği otobüsler, yollar,tuvaletler, okullar yada aklınıza daha neler geliyorsa.bunlar için ne devlet nede biz maalesef bir adım atmıyoruz.
