derin bir sessizlik odamda... bana seni yakın eden her şey sessiz şimdi. hatırlamamaya gayret ediyorum, hiç bi şey olmamış gibi sahtece gülüyorum dünyaya. ama.. az önce, çarpmaması gereken yere çarpan bir fırça darbesi ile hatırlandın, gönülden son göçen sevgili. söyle bana, gülüşlerimi gıdım gıdım çalanları mı tanıyorsun? onlar mı anlattı sana beni. içimi yakan acıların ardından, tam da ayağa kalkabilmişken, onlar mı git yere çarp onu dedi. senden sonrakine, sen de vur emri verecek misin peki?
tamamlanmamış bedel ödeme seansından biri misin, nesin?
neyse.. kalsın cevaplar.. ümitsiz değil hayat kırığı var sadece...
yaslanıp gururumun kambur sırtına, kendime rağmen durmam basar giderim... aşk yarı yolda kaldı, neyleyim..
ve ben yine, yeniden bu dizelerle selam ederim...
.
