sözlük 6 ay içinde çok yakın 2 arkadaşımla görüşmeyi kestim ve bunu yaparken arkadaş grubumuzun geri kalanının benden yana olmalarını da sağladım.
ilk okuyuşta kötü gibi geliyor, yaptığım ayıp gibi geliyor olabilir sözlük ama inan işin aslı öyle değil. bu elemanların her ikisi de erkeklik gururu denen şeyi alt üst etmiş, en yakın arkadaşlarının arkasından iş çevirmiş, yalan söylemişti. bu konuda prensiplerim biraz katı heralde, bana yapılan hataları, özellikle yakınlarımdan geldiyse, affetmem oldukça zor oluyor. ha bazen bu yaptığımı abartı bulmuyor muyum? evet, ama dediğim gibi, bazen.
neticede artık çocuk değiliz, en azından kendimi çocuk olarak görmüyorum, insanın prensipleri yerleşmeli ve bunlara uyması lazım, zor gelse de yapılması gereken bu.
eleştiriliyorum bazen bu yüzden, duygusuz olduğum, çok mantıkçı olduğum şeklinde ama ben bunu eleştirilecek bir nokta olarak görmüyorum. çünkü duygularımı dinlediğimde yediğim kazıklardan ders çıkardım, robotlaştım mı nedir, bilemiyorum.
ama sözlük işin doğrusunu söylemek gerekirse yakın arkadaşımla ilişkimi kestim diye hiç üzülmüyorum. bende bi bokluk var kesin.
