kendine değer vermeyen ve kocasını da zerre kadar iplemeyen, gurursuz kadındır. ama bunu genelleyemem. bu yurt dışında olsa genellerdim, ama türk toplumunda kadınlara aileleri tarafından değer verilmeyip, mal gibi bakıldığını göz önünde bulundurursak; çalışacak işi ve eğitimi olmayan, boşandığı taktirde onu kabul edecek bir aile evi olmayan, çocuklarıyla geçinecek parası olmayan kadınlarımız bu tanımın dışında kalır. bu bir gurursuzluk değil, ülkemizin bir dramıdır. bunu farkında olup, kendine koz olarak kullanan erkekler de hep aldatmaya devam ederler. bilirler ki o kadın o evden çıkamayacak. hayatımız, sadece etilerde, leventte gördüğümüz ya da üniversitelerde gördüğümüz başarılı, okuyan, çalışan kadınlarımızın kızlarımızın yanı sıra; okumamış, okuması yasaklanmış, sadece çocuk doğurup, yemek yapmaya mahkum edilmiş ve zorla cahil bıraktırılmış anadolu kadınlarıyla doludur. bunun içinin anaoluya kadar gitmeye de gerek yoktur. metropol hayatında da çokça görülebilir. şimdi kim kalkıpta bu kadınlara gurursuz, iğrenç diyebiilir? diyemez efendim, kimse diyemez ! bu sorunu toplumun kökünden çözmek gerekir. cahillik ve çıkarlara dayalı bir toplum yaşamının sonu hep sorunlar ve hep geri kalmışlıklarla, acılarla doludur ve olacaktır da.
