kraloyun'da sohbet bölümü vardı. oradan o zaman için kız kaldırılabiliyordu. msn adresi istenirdi hemen. msn yazamazdık ama. msn yazdığımız an sohbetten atardı. mns yazardık biz de. hey gidi hey.
püskevitsporlu bahçeli'nin yeni beyanatı. güler misin, ağlar mısın? gözün kesmedi muhalifleri karşına almaya, emir almış polislerle kurultayı dağıttın. sonra gittin sarayda bahçıvan oldun. ülkücü hareket evet hiçbir işi yarım bırakmaz, ama sen yarıda bıraktın ülküyü.
sevdiğim şarkılardan oluşan bir kolaj yapardım. derdimi, kederimi ağlaya ağlaya anlatır, ben sizden değildim, değildim ve bu yüzden beni dışladınız der acısız bir şekilde giderdim. daha fazla acı istemiyorum artık.
evet. fatma nene dediyse tamamdır. neye evet dediğini bile bilmiyordur allah bilir. etrafındakiler evet de demişlerdir kesin. yazık ülkeme be. alttaki yorumlar işin vehametini daha fazla gözler önüne seriyor.
Haftasonu şehir dışında olmamdan dolayı dinleyemediğim, şu saatlerde ise dinlemek isteyip de dinleyecek yer bulamadığım albüm. Yardım kabul edilir.
edit: gittim kendim buldum. yardımlaşma ölmüş, öldürmüşsünüz amk.
moth into flame'in yanından bile geçemeyecek şarkı ama. Metallica bu. Saygıdan bile olsa dördüncü kez dinliyorum. Hem adamlar 50. Yaşlarını devirmişler. Babam da o yaşta kamyonu deviremiyordur.
kazancı deyince aklınıza yemek kazanı gelmesin dostlar. kalorifer kazanlarının bulunduğu yerdir kazan dairesi. koca koca kazanka-lar çalışır durur. bütün bir tugayı, tümeni bunlar ısıtır ve sıcak su gönderir.
he sikimde mi bu diyeceksiniz. ama kazan dairesinden sorumlu olursanız askerde nöbet tutmazsınız. bu tsk'da genel bir şeydir. askere gideceklere duyrulur. kendinizi kazan dairesine atın.
dilim dönmeyecek ama bilimsel ele almaya çalışacağım. sayı ve yazım yanlışları olabilir. ama istediğim ana mantığı düşünmek.
kainat de, evren de, kozmos de ne dersen de işte. dönüp bakmak lazım. evren öyle büyük ki aklımız almaz. mesela güneşin içine bin tane dünya girer. öyle büyük ve uzak ki en hızlı olan ışık bile 3 dakika sonra dünyamıza geliyor. daha insanoğlunun gönderdiği bir şey uydu, uzay gemisi vs. güneş sisteminden dışarı çıkamadı. öyle büyük bir güneş sistemimiz var. tabi bizim için bu. yoksa güneş sıradan bir yıldız. yoksa milyonlarca sistem, milyarlarca yıldız ve bununla beraber kat kat fazlası gezegen var. samanyolumuza en yakın galaksi andromeda olması lazım ve bu galaksi bizden bilmem kaç ışık yılı mesafa uzakta. ve bu evren büyüyor, genişliyor. filmi geri sararsak hepsi bir noktada birleşiyorlar. big bang ile her şey dağılıp, bir şekilde bizim yaşadığımız minik, bir zamanlar sevimli dünyamızda gözümüzü açıyoruz. milyarlarca yıl önce big bang olmuş dile kolay.
mikro aleme bakasak olursak insan vücudu için en temelimiz hücrelerdir. bu hücrelerde harıl harıl çalışan organeller vardır. bu organellerin bazısının sayısı vücudumuzun bazı yerlerinde sayıları farklıdır. örneğin mitokondri kaslarda daha fazladır enerji için. bu hücrelerin sayısı da öyle fazladır ki... ama birbirleriyle de kavgasız, gürültüsüz yaşayarak biz insanı ya da canlıyı oluşturuyor. hücrenin kontrol mekanizması çekirdek vardır. çekirdekte dna denen binlerce kitaplık upuzun bilgi kütüphanesi vardır. dna'yı oluşturan nükleoidlerin yapısında atomları ele alırısak iş iyice büyümüş demektir. atomun ağırlığının yüzde doksan dokuzunu çekirdek yami proton ve nötron oluşturur. elektronlar etrafta muazzam hızla dönüp dururlar. ve hiç bir elektron birbiriyle çarpışmaz. yeni yeni quark muhabbeti çıktı atom altı parçacık diye. falan filan.
bi soluklanıp düşünelim. dev ama cidden dev gök cisimlerinden quarklara uzanan bir yol. ben sadece fizik olarak düşündüm. bi de beynimiz içindekileri hesaba katarsak. ya cidden bir yaratıcı var. bu yazıyı sonuna kadar okuyanların derdini biliyorum ben ortak dertlerimiz. bizim derdimiz allah ile değil haşa. bizim derdimiz din adı altında, yaratıcının adını o pis ağzına alarak insanları üzeni hakkına gireni hayatını karartan mahluklarla. evet cidden ben de tiksiniyorum onlardan. ve çoğu gün yüzümüzün asık olmasının sebebi de bunlar. dayanalım. onları yeneceğiz bir gün. bu dünya temizlenecek. belki de temizlenmeyecek.
Aksine işi gücü olan insandır. Askerden sonra 3 ay kadar işsizdim. ilk günler güzel ama zaman ilerledikçe aileden olmasa da çevrenin baskısı insanı çileden çıkarıyordu. Psikolojik olarak yorulmuştum ben. Şimdi çalışıyorum. 40 gün oldu. Gecen ben de dedim of bu saatte uyanilirin diye. Sonra ne diyorum lan ben dedim. Ne çabuk unuttun o günleri. O gün pazartesiydi ve yüzüm gülüyordu. Mutluydum.
Lisedeydim. Sevdiğim bi kız vardı. Sınıfta birgün su şişesi kapağıyla futbol oynuyoruz. Sınıfa first ladymiz giriş yaptı. Kapak benim ayağıma geldi. Bende o na durdurulamaz testosteron hormonuyla kapağa sert vurmak istedim. Ayağımı geriye doğru çektim. Sanki 35 metreden frikik kullanacan pezevenk. Topa bi vurdum yani kapağa. Kapak hızlı gitti. Çok güzel ama sorun şu. Ayak masanın üzerine çıktı. indiriyem derken bi takıldı ben bi dustum. Millet bi güldü bi güldü. Kız bi daha dağa geçer gibi baktı bana.
Vay amk vay. Roberto Carlos sanki mal.
Nisanlanmamis henüz ama duyumlar var.
4 seneye yakındı. Çok seviyorduk o zamanlar birbirimizi. 2 senedir yok hayatımda. Hala her an aklımda. Zor sinavlarimda o karmasik formüllerin içinde onun o yeşil gözlerini gordum. Askerde çamurda sürünürken onun o mis kokusunu hissettim, G3 tüfeğinin o hayfani sesinde aşkım dediğini duydum. Sobada odun bitince onun hayali dokunuşlarıyla isindim.
Hep bekledim. Düşünmediğini bile bile aklıma kazidim. Dedim hep kendime. Ne olur halim o zaman?
Bugün var gibi öyle şeyler diye bi sözler duydum. Sadece üzüldüm. Kizmadim. Kırılmışlığım yetti bana. Bir saattir sigara iciyorum. Keşke nişanımiz bozulmasaydi be elifm.
Onun kokusu.
2 sene olacak ayrılalı. kimsede duymadığım için o kokuyu unutuyorum artık. Ama çok güzeldi. Huzurluydum onun kokusuyla. Seni seven birinin olması güzel bir şey. Güzel bir şeymiş daha doğrusu.
iyi değilim. Cidden. Başkalarının belki istediği bir hayattayım belki. Ama aç bir insan olduğum için doymuyorum ve hep fazlasını istiyorum. Öyle fikir karmaşıklığının içindeyim ki taban tabana zıt iki gorusu bile benimseyebiliyorum.
Falan filan. Kısacası yalnızım hepsi bu.
Geçmişe gitmek istesek de istemesek de geri dönemeyeceğiz. Ama yaşadığımız sürece hep geleceğe adım atıyor olacağız. Bu yüzden geçmişi boşver.hatalarını, yanlışlıklarını, keşkelerini bir tarafa bırak. Unutma attığın her adımla yürüyeceğin yol bitiyor.
