başlığın aslı ak parti hükümetinin herkese 5 milyon dolar + ayakkabı kutusu vermesi idi lakin karakter sınırı malum.
ülkemizin gündemini meşgul eden yolsuzluk ve rüşvet operasyonu sebebiyle büyük ak parti hükümetinin yapması gereken eylemdir. şimdi şöyle durumlar var, eğer madde madde sıralarsak;
malumumuz kendileri hapis olaylarına çok sıcak bakmıyorlar yani pek tarzları değil hapse girip ceza çekmek.
e diğer bir durum olarak adı karışan bakanları da görevden almak istemiyorlar istifa kültürü zaten bizim ülkeye ters.
lakin her ne kadar dış güçler, israil, faiz lobisi, geziciler vs. dese de evlerde çıkan 4.5 milyon dolarlar ortadadır. şahsen şöyle bir önerim var eğer yaparlarsa hem olay bence kapanır en azından büyük bir çoğunluk için, hem de ak parti hükümeti bu zorluğun üstesinden gelebilir. önerim devletimizin herkese 5 milyon dolar+ ayakkabu kutusu vermesi yönünde. malum hem iç işleri bakanının oğlunun evinden, hem de halkbank genel müdürünün evinden 4.5 milyon dolar çıktı demek ki bu olaylarda kişi başı gelir bu kadar en azından evde saklanan kısmı. e 500 bin dolar da çok gerildik çok sıkıldık onun için artık o kadar olsun. 5 milyon + ayakkabı kutusu benim açımdan olay kapanır. hem böylece tüyü bitmemiş yetimin hakkı da yenmemiş olur.
mesleğini icra eden mühendislerin işleri sebebiyle yeterince zaman ayıramadıkları sorunsaldır. tanımımızı yaptıktan sonra gelelim konunun irdelenmesine...
burada bahsedilen mühendislik şantiyelerdeki mühendislik dallarından olup bunları inşaat/harita ve de kısmen makine ve elektrik diye sıralayabiliriz. şimdi buradaki sıkıntı aslında maddiyattan çok sosyal hayatı yaşama konusundaki problemlerdir. şöyle ki şantiyede çalışan bir mühendis tozun toprağın içinde çevresinde hemen hemen sadece erkeklerin bulunduğu bir ortamda ortalama olarak sabah 7:30'dan akşam en erken 17:00'a kadar çalışır. işten çıkışta da diğer mesleklere oranla beyin yorgunluğunun haricinde fiziksel olarak da çok yorulur ve evine gider. tek tatil günü de pazar günüdür. öte yandan örnek olarak bir otel işletmecisini ( müdür veya genellersek yönetici konumundaki biri) baz alırsak, çalışma ortamı oldukça hareketli, steril, masa başı işi değil, cinsiyet dağılımı eşit ve eğlenceli bir ortamda çalışmaktadır.
maddiyatı baz alırsak 40'lı yaşlardaki bir otel yöneticisi ortalama olarak 3 bin civarı kazanırken, aynı yaşlardaki bir mühendis mesleğine göre 4 ile 5 bin civarı kazanmaktadır. ama ortamlara bakılırsa aradaki fark için o kadar eziyete değer mi orası meçhul. burada tabii ki her mesleğin kendine göre zorlukları var onu tartışmıyorum, kıyaslama yaptığım konu daha çok sosyal hayat ve iş içi koşullar. ya da kısaca anlatmak gerekirse acaba mühendislik okuyanlar sosyal hayatlarından vaz mı geçiyorlar yoksa zor şartlarda mı sürdürmeye çalışıyorlar?
bugün anladığım durumdur. evet var böyle bir çekicilik zira normal günlük hayatta öyle dönüp bakmayacağın bir kıza, şantiyede bilmem kaç bin erkeğin arasında bakasın geliyor hatta bu kızdan o bilmem kaç bin kişinin anında haberi oluyor ve çevresinde ona yardım etmek isteyen yüzlerce kişi bulunabiliyor.
kalbinin götürdüğü yerde izinsiz/kaçak yaşamak mı, yoksa istemediğin bir yerde hapiste gibi yaşamak mı sorusunun irdelendiği karşılaştırmadır.
hangisini ister insan aslında olmak istemediği, yaşamak istemediği yerde mecburen yaşamak mı ister? ister ya da istemese bile mecbur kalır kendi korkusu yüzünden. sabah erken kalkar, işe/okula gider sonra geri gelir. 3 kuruş maaş alır belki daha fazla da alabilir ama yine de mutsuzdur. olmak istemediği yerdedir ve yaşamak istemediği hayatı yaşamaktadır. ama elinden bir şey gelmez, günü gelince ölür.
belki de diğerini ister, bir şekilde hayalinin götürdüğü yere gider. belki şansı da yaver gider, bir şeyler olur mutlu olur orada ne de olsa bir zamanlar hapisteydi şimdi yasalar önünde özgür olmasa da belki, kendi kalbinde beyninde özgürdür. belki de şans onun yanında olmaz ya karanlığa bulaşır ya da oradan kovalanır sonra da tekrar hapse geri döner.
acaba denemeye değer mi değmez mi bunu düşündüren karşılaştırmadır. ya da seçimdir.
