bu gün seni düşünüp daldım yine derine,
hüzün tahtını kurdum, mutluluğun yerine,
yillar geçti peş peşe, senden hala haber yok,
beyhude rastlanmıyor nedense benzerine...
unutmak kolay olsa, bunu herkez yapardı,
avunmak çare ise gönül bir pay kapardı,
silinmez izler mevcut,yüreğime nakşolmuş,
öyle olmamış olsa belki çoktan kopardı...
son yazdığın mektubu,tuttum,aldım elime,
okumayı istedim ondan bir kaç kelime,
olmadı yapamadım,yutkunduk ca yutkundum,
prangalar vuruldu,sanki bir an dilime...
her gün nefes alip verdigimiz dünya hayatında nelerle karşılaşıyoruz? sorusunun yanıtıdır. bazı sıkıntı ve dertlerin kendimize yönelik bir uyarı olduğunun bilincini tasiyor bunlarin olmasi gerekir diye sorguluyormuyuz kendimizi?, yoksa keşke şunu şunu yapsaydım da olmasaydı'mi diyoruz.
oysaki asıl olan sey var oluşumuzdur. dert ve kederler sadece bir parca bizi bize bulduran eylemlerdir. sorunsuz bir hayat içerisinde yaşamak mümkün olmadığı gibi, sorunsuz bir yasam tarzıda bizlere "dogrunun ve yanlisin" ne oldugunu göstermez diye düsünmek gerek.
bir arkadaşim; yapilan her yanlışın bir adım doğruya yaklaşmak olduğunu söylerdi vede dogrular yanlislara bakilarak yönlendirilir derdi dogrumudur?. şöylede diyebiliriz! var oluşumuzun gayesi yanlışlardan süzülerek doğrularla bina kurmaktır. ve son olarak richart carlsonun şöyle bir yazısını okumuştum "yasami melodram görmeyin. *
insanlarin içindekileri bilmeden kendi kafalarinca paranoyak takilan ve karşisindakini insafsizca yargilayan insan tiplemesi. kimilerine göre dogal görunen ,kimilerineyse agir gelebilecek yargi, sen şu sun, sen bu sun, ayaklarina yatmak , sonra da yapmis olduğu yada kesin yargiladigi insan'dan diledigi özür. neden demiyorum çünkü herkez bir birinin kiymetini kaybettiginde anliyor, tipki agizden çikan kelimenin geriye alinamadigi gibi kirilan kalbin yada gidenin de geri gelmemesi diyebilirim, peki neden ? bencil ce davraniyor sonrada birsey olmamis gibi yalakalik yapiyoruz. kendi menfaatlerimiz doğrultusunda karsimizdakilerin düşünce ve yaptiklarini hiçe sayiyor sonrada pişkin pişkin geçip karşilarina özur dileme geregi hissediyoruz. çünkü elden gidecegi için degil elden gittikten sonra neleri kaybedecegimizi biliyoruz. ee kardeşim ozaman neden insan olmuyor neden insanlarin yaptiklarina söz ve nizamlarina saygi göstermiyoruz da , gecipte afedersin ben bir eşşeklik etim sana ama sen etme diyoruz. asil mesele kendimizin ne yapmamiz yada nasil bir kişilige sahip oldugumuzu bilmediğimizin göstergesi degilmidir. uzun lafin kisasi adam olun demek geçiyor icimden, ama önce kendimden başlamam gerek sanirim.
"bu ben olmak isterdim! düşüncesiyle' derin bir ahh eden, istemedigi bir yasam tarzinin icinde rol almasi, ve görduğu halde görmezden geldigi onca hayat kavramini es geçip, ardindan derin bir offf kelimesiyle ;yedi nokta beş siddetinde bir deprem yaşayan, sonra da hicbir şey olmamiş gibi yoluna devam edebilen bir insan tiplemesidir.
içimizdekileri eşeleyip disariya cikarmak, diger bir deyimle animsamaktir. yil 1991 okulu yeni bitirmistim, bende diger kardeslerim gibi okuma arzusuyla, ögretmenime benide "söyledikleri sinava" yazdirmalarini istemistim. amcam ögretmendi ve sorgusus sualsiz evet dedi "elbetteki sende katilacaksin. ben se içimden geciriyordum babamin verecegi cevabi! abilerin okuyor, kizim sen koca evine gideceksin nasil olsa okumasanda olur sözleri gözlerini kacirarak. kiziyordum icten ice, nasil bukadar cahilce dusunebilir sorusuna bir cevab bekliyordum, kucucuk beynim ve zihniyetimle, halime bakmayip sorumun cevabini bekledim taki alana kadar. amcam topluca okumak isteyen tum ögrencileri sinava göturdu beni de. sinav sonuclarinin iki hafta sonra belli olmasiyla, kazandigim mujdesini verdim babama, kendimden emin ve kararli bir sekilde,babam'sa sessiz ! gercek şu ki bir süre sonra hersey tatli bir ani olarak kaldi içimde. "nerden bilirdim ki! okula basladigim gün, noktayi kendimin koyacagimi. bazen düsünemedigimiz göremedigimiz "maddi imkansizliklarin" anne ve babalari sessiz birakacagini. bildigim ve gördügüm tek sey,tüm ebeveyn'lerin cocuklarini iyi bir sekilde yasatip okutabilme arzusu.*
