ansızın esti rüzgar
üşüdüm yine
asıl korkularım
yalnızlık yine.
çok sevdiğim bir dörtlük. *
gülümsemek zorundaydım.
ciddi durmak.
samimi bakışlar.
üzülmek. bu duyguları normal bir şekilde yapabilmem gerekiyormuş bana öyle söylendi.
anlık olaylara ayak uyddurmak lazımmış yoksa sorunlu insan olarak kalırmışım.
işte o zamanlar başladı bu zıtlık. gün geçtikçe bir başkası oluyordum. birde benliğim. bir koltuğa iki karpuz sığmazdı ve kavgada orda başlamıştı. dışarıda apayrı idim. içerde ayrı. gülümserken içimdeki o üzüntüye kafam karışık bir halde izlemek zorunda kalıyordum. habire iki kafadan iki farklı ses. aynı yerde hiç buluşmamaya başlamışlardı.
bir şeyler yapmalıydım. bu böyle gitmeycekti. sadece yalnızken içime dönmeye başladım. dışarıda başka biri idim. tanımakta zorlanıyordum. zaman hızlı geçiyordu o kadar yoğundumki artık yalnız kalmaya zamanım kalmıyordu.
bir yerlerde bir şeylerin yaralandığını habire kan kaybettiğini hissediyordum ama yardım yoktu.
ölüyordu, öldürüyordum, öldürüyorduk. hepimiz suçluyduk.
son anlarında yanındamıydım bilmiyorum o kadar kısa zaman geçirmiştim ki bir yabancı gibiydi zayıf garip bir o kadar muhtaç ama asil idi. gözlerini yerden ayırmıyordu bir şeyler söyleyecekti söylemedi benimde onu dinlemeye vaktim yoktu.
sonraki gece yalnız kaldığımda kimse yoktu. not bırakmamıştı. fazla üzerinde durmadım. gidişine üzülmedim.artık bir koltukta bir karpuz vardı.
bir şey hissetmiyordum artık. rüzgar nerden eserse o taraftaydım.
koyundum.
büt öğrencinin bir boyut daha atladığı hayata daha anlamlı bakan bir ruhun sembolüdür. onsuz bir öğrencilik hayatı düşünülemez. bakma bütsüz geçiyorum diyenlere hayatlarda hiç bir adrenalin patlaması yaşamamış hergün işine giden elinde sefer tası bulunan, herşeyini alsan hiç bir şey demeyecek memur tiplerine benzerler.
hiç büte kaldın mı kalıpda gece gündüz çalışıp ve alman gereken o yüksek puanın stresini normal hayatta yaşamayı bırak rüyalarında yaşadın mı? son gece artık yeter ne olacaksa olsun deyip isyan ettin mi? arkadaşlarının sözlerinin bir anlam ifade etmediği ( -zagmuk geçersin sen merak etme çalıştın ... -ben o kadar çalışsam kesin geçerim diyen büte kalmamış ayrı bir tip.yorumsuz ama acınacak gözlerle bakan ayrı bir tip.) o büt sabahı gözler kan çanağı (uyumaya çalışılmış 1.5 yada 2 saatin isyanı).
o kadar çalışmışsındır ama büt bu ya kalırsan uzatırsın 1 sene ve bunun stresi o kadar çalışmayı bir tarafa ve gözlerin bir yudum kopya ümidiyle güzel bir yere oturmayı kafasına koyar. Koymasına koyar ama gerçek hayatta böyle yürümez olaylar ve hoca seni en lanet olasıca yere oturtur .en ön hocanın masasının dibine... bir umut diye girilen salonda bu planda hüsran ile sonuçlanır.
en öndesindir.kopya çekeceğin tek kişi kalmıştır o da kendin.
sınava girmeden kopya çekme planı yapan naçizane beyin o gecelerce çalıştığın bilgileri hemen arka plana atmıştır bile. onları o saklandıkları yerlerden zorla çıkarma vakti gelmiştir. ki alacağın puan en ücra köşede saklanan bilgiye muhtaç.
sınav başlar ve yapmaya başlarsın, son bir hüzünlü bakış atarsın(emrah mod 2) arkanda ki arkadaşlarına onların sana acıyarak ve de pis sırıtmalarını görürsün, bu önde oturan öğrencinin kaderidir.
Yaparsın bir şeyler ve çıkarsın. Kötü geçmiştir. Ve arkadaşlarına buraya kadarmış size yeni döneminiz de başarılar denilip. Yeni gelen dönem arkadaşları arama vakti gelmiştir .biraz çevre yapmak lazım yoksa yalnız kalırım düşüncesi beynini kemirir(buda sınavından hiç ümidi olmayan bir garibin son çırpınışlarıdır.)
bu anlar bir yıkımdır ağzına ne gelirse söylersin haykırırsın ve de sevdiğin bir dostunun yanında gezersin yoksa kimse buna katlanamaz. Gariban dostum şimdi düşünüyorum ne de sabırlıymış.
Ve sınav sonuç anı gelir tabi ki kendin bakamazsın (kalp bu dayanamaz göreceklerine) ve o gariban dost yollanır bakması için . her durumda da gariban dost yanacaktır. Kalsam küçük emraha bağlayacak geçsem sevinç gözyaşları dökerim kahkahalar eşliğinde . ve bu geçmenin yada kalmanın ruh hali haftalarca sürecektir çünkü bir boyut atlamışsındır. Dostum hakkını helal et.
Sonun nasıl bitmesini isterseniz öyle bitsin.
Senin nasıl bitti derseniz. Sevinç gözyaşları dökemedim ama çok değişik bir duyguydu çok hafiftim özgürdüm. Mutuydum (o mutluluğu tatmalı her insan) .en güzeli de sevdiğim arkdaşlar ile takılmadan devam ediyordum eğitim hayatıma.
Şu an burada nasıl anlatsam boş büte kalma duygusu, geçip yada kalma bunları yaşayarak ancak anlayabilirsin. Hayatın bir başka boyutu da bu olsa gerek.tatmayan birisi eksik kalmıştır.
Ve sonrasında karşındakine sen hiç büte kaldın mı diye sormanın vakti gelmiştir.
William Shakespeare, Jane Austen, Edgar Allan Poe, Charles Dickens, Charlotte ve Emily Brontë, Emily Dickinson, Mark Twain, George Eliot, Thomas Hardy, Oscar Wilde, D. H. Lawrence, F. Scott Fitzgerald, Ernest Hemingway, Robert Frost, Geoffrey Chaucer, Robert Browning ve Elizabeth Browning, Sir Arthur Conan Doyle yazarlarının anlatıldığı hiç bilmediğimiz olay ve yönlerinin ele alındığı okunası kitap.
