Her zaman ki beklediğim duraktayım. Geçen hafta aynı günlerde rastladığım bir ağabeyimiz annesi ile otobüs bekliyor. Teyze pek yürümek istemediğinden başka bir otobüsle gitmek istiyor. Ağabeyimiz ise ısrarla ''binseydik, senin yüzünden binmedik'' diye hormurdanıyor. Teyze ezilip büzülüyor ne yapsın kadıncağız. Ertesi hafta yine aynı ağabey bu kez yanında annesi değil pek muhterem olmalı ki bir bayan arkadaşı ile tam bir kedi modunda. işte zalimlik.
Durup dinlenmeyen zaman gibiyiz. Sürekli ilerleyen, aynı şeyleri tekrar eden saat gibi. Bir durup soluk alsak geçen zamanda. Kim bilir neler diyor duvarda asılı resim, masada duran bardak, odadaki koltuk, bakmaya doymadığın gökyüzü, her gün seni uyandıran güneş bak bir ne diyor dinle.
