ateistlerle uğraşmaktan bitap düşmüş ulema tayfasının üstündeki yükü biraz olsun hafifletecek atamalardır.
zall efendinin, meb'nı örnek alarak, yükselen trendleri yakalamak adına, bu ticarethaneyi taze kan hacı-hoca tayfasıyla doldurmasını sabırsızlıkla bekliyoruz.
ateistlerle değil, kendi içlerindeki mezheplerle, cemaatlerle, paramparça olmuş ahlaklarıyla, satılmış inançlarıyla ortaya saçılan dertlerdir.
allahları ıslah etsin!
savaş olmayan bir ülkede, bu kadar çok asker kaybının yaşanmasını gözyaşları içinde "vatan sağolsun" diyerek sineye çeken şehit yakınlarının ölüm karşısındaki saygısıdır bu sessizlikleri.anlıyorum.
ama sorulmalı.
bu devletin silahlı kuvvetlerine;
ve o silahlı kuvvetlerin icraatlarından sorumlu olan meclise;
başbakana;
cumhurbaşkanına, o topraklarda öldürülen asker çocukların hesabı sorulmalı.
o devlet ki, o çocukların ve ailelerinin gözünün yaşına bile bakmadı ufacık bir borçta.
o devlet ki, o çocukların ve ailelerinin aç mı, tok mu olduklarını umursamadı.
o devlet ki, o çocukların ve ailelerinin evi-barkı var mı diye sormadı.
o devlet ki, o ailelerin o çocukları hangi şartlarda yetiştirdiğinin farkında bile değildi.
ta ki o çocuklar askerlik çağına gelene kadar.
o zaman farkına vardı devlet onların.
"gel" dedi.
"devlet senden görev bekler."
ya devletin görevleri?!
lanet ettiğimiz teröristlerin barındığı topraklar bu devletin sorumluluğu altındaki topraklardır.
bu sorun, teröristlerle çatışmaya çocukların gönderilmesiyle çözülemez.
deneyimli askerlerin bile gitmemek için binbir takla attıkları o coğrafyaya gönderilen her asker çocuk potansiyel şehittir devlet ve millet gözünde.
bir devlet bir annenin çocuğunu gözden çıkarmasını bu kadar rahat isteyemez;
isteyememeli.
bir vatan bu kadar kan kaybederek sağ kalamaz.
her sözlükte bulunan organizmalardır.
anket başına sağlam paralar aldıklarından şüphelenilmektedir;
bu kadar azimli olmaları başka türlü açıklanamaz.
yazacak hiçbir bokları olmadığından, sözlükte varolabilmenin yolunu anketçilikte bulmuşlardır.
üyelerinin kendilerini tek tek ifşa ettikleri oluşumdur.
bu açıklamalar ışığında "faşist" yaftası nedeniyle sağa sola saldırmamaları, aksine gurur duymaları gerekmektedir.
kendileriyle çelişmemeleri,
onlara "faşist" dendiğinde edepli edepli "teşekkür ederim" diyip susmaları dileğiyle.
vatansever değil klavyeseverdir.
vatanının bir parçası olarak gördüğü o topraklar için canını vermekten, o toprakları kimseye yar etmemekten bahseder sürekli;
ama
doğu insanının batıdakiden tek farkının bilinçli olarak terör örgütleri ve devlet tarafından geri bırakılmış olduğunun farkındadır; devletine laf ettirmez; terör örgütüne giydirir sürekli.
ülkesinin batısında yaşanan ve yaşatılan ithal popüler kültürün kölesi olmuştur farkında olmadan;
doğu insanını aşağılar, ötekileştirir, yaşadığı dejenere hayatla örtüşmediği için dışlar.
ama vatanseverdir!
doğu insanının pkk dan ibaret olduğunu sanmak işine gelir.
iki ateş arasında kalmış, bırak bu ülkeden ayrı bir ülke kurmayı, kendine ait bir karış toprağı olmadan, ağaların hükmünde yaşayıp, devletin hiçe saydığı bir yaşam süren çocukları görmezler.
tecavüze uğrayan, alınıp satılan, töre bokuna öldürülen kızlar onların ırkından olmadğı sürece sorun yoktur.
bu ülke babalarının malıymış gibi "ya sev ya terket" zihniyetiyle, bu topraklarda olup biten iğrençlikleri bile sevmek zorunda bırakırlar insanları.
doğuda yaşam zordur.
batıda olduğu gibi.
ama
doğudaki yaşam devlet ve pkk eliyle daha da zorlaştırılmıştır.
oradaki insanlar ideolojik çatışmaların ortasında kalmış ve taraf olmaya zorlanmış bizim insanlarmızdır.
onları bu ülkeden ayrı düşünmek, gözden çıkarmak kimsenin tasarrufunda değildir!
kafalardan çıkacak boş sesler duyulmasına neden olacak eylemdir.
şimdi bana islamın hoşgörüsünden, bu ülkenin nüfusunun bilmem kaçının ne olduğundan falan sözetmeye kalkacaklar;
susun lan!
ben icraata bakarım.
ben sokaktaki yansımayla düşünürüm.
ben cümleleri sakatlayan harekete değer biçerim.
ben komşumla aramdaki "din" duvarının yüksekliğiyle ölçerim samimiyeti.
maskeniz düşmüştür;
tıpkı efendiniz fettullahın takkesinin çamura bulanıp, kelinin ay ışığı vurmuşcasına parlaması gibi.
kırmızı bir fonun üstünde düzensiz aralıklarla tavandan ahşap zemine kadar bütün duvarı kaplayan, hatta yan duvarın bir kısmına taşan irili ufaklı resimlerdir.
genelde durağan bir konuşmayla yapılır herşey o odalarda.
resimlerin sana ya da hemen yanındaki ölüye bakması kimi zaman fantastik kurgulara neden olur.
gülerken utanırsın o ölülerden.
mutluyken.
sevişirken.
ölü olmaları değildir bunun nedeni.
senin o kadar ölü bakışı arasında yaşıyor olabilmendir.
kuşkuyla yaklaşmayan, verilenle yetinen insanın şartlı refleksidir.
oysa tarihi güçlüler yazar.
tanık olmadığımız hiçbir "an" hakkında emin olamayız.
ancak farklı kaynaklar araştırılarak, sistemin dayattığı bilgilere kuşkuyla yaklaşılarak gerçeğe varılabilir.
birçok afrika yerlisi kabilenin ritüelidir.
daha sonra misyonerler tarafından hristiyanlaştırılarak ya da müslümanlaştırılarak bu ritüllerin değişmesi sağlanmış ve derme çatma kiliselerde, camilerde, yeni tanrılarına ibadet etmeye başlamışlardır.
% 98 i (iteleye kakalaya bu oran kafalara çakıldığına göre yakında sike sike % 100 ümüz müslüman olacağız) müslüman olan bir ülkede geç kalınmış uygulamadır. hatta cumartesi ya da pazar ı harcamak yerine hafta tatilini 3 güne çıkarmak ılımlı islam safsatasını daha kolay yalayıp yutmamızı sağlayabilir.
afiyet olsun.
ateistlerin onlarla uğraşan bütün dincilerden ricasıdır.
madem var öyle bir yüce yaratıcı;
medem ben ona inanmadığım ve buyruklarını yerine getirmediğim için cehennemde çatır çatır yanacağım;
sus be adam!
o benim cezamı verir.
gerçekten sıkıldık artık bu zırvalardan; laf yetiştirmeye çalışmaktan.
bırakın yanalım dostum.
bak sen namazını kılıyorsun.
orucunu tutuyorsun.
haccına gidiyorsun.
devlet sana tonla cami yapmış. daha da yapacak. merak etme.
ha derdin başkaysa ki, yavaş yavaş dillendiriyorsun o dertleri artık
( din devleti, şeriat falan)
o zaman tabi ki çatışacağız seninle. ne sandın?!
allah kulağına eğilip "bana inanmayanların topunu yak" mı dedi?!
bu ne cürret lan!
binlerce kusurlu hareketten biridir.
kapitalizmin sersemletip, demokrasinin önüne sandık koyduğu kitleler zihinlerinde çakıp duran flaşların kör edici ışıklarında, satılmışların oluşturduğu "medya" nın yörüngesinde dönüp dururlar;
gerçeklerden uzaklaşıp, masallardaki pastadan evleri yalayıp yutarak.
yarasın tosunlarıma.
kişinin kendi kişiliğinden uzaklaşıp başka ayak izlerini takip ederek hayatı ve insanları anlamamasıyla ortaya çıkan bozukluktur.
tek başına bir yolda yürümek zordur.
tek başına karar vermek zordur.
tek başına değişmek zordur.
ve bu zorluklar kişinin kişiliğini oluşturur.
