Içimde bir boşluk var,hissizlik...
Kırılmanın bir üst seviyesi sanırım bu .Sevdiğim adam bile benden çok şikayetçi mutsuz benimle midesini bulandiriyomusum hapis gibi hissediyomus karamsarmisim çok saygısızmisim,onun bana yaptığı saygisizliklar benim yüzündenmiş onu canavara donusturmusum, arkasına bakmadan gitti tüm suçu benim sırtıma verip...
Insanlardan o kadar yoruldum ki boyle magarada yasayasim geliyor asiri sogugum ya herkesin gerçek samimiyetsiz yuzu tavırları beni insanlardan soğuttu. Bazen düşünüyorum hata bende mi niye insanlardan bu kadar sogudum diye tamam benim de hatalarim olmuştur ama verdigim degeri alamamak cok koyuyor cidden zor zamanimda derdimi anlatabilcek guvenebilcegim kimsem yok.
Unutmak istemediğim için yazıyorum bunları o söylediğin bencil yüzsüz anlayissiz sözlerin için,beni bu kadar dışladığın için yaziyorum ,Ben adım dahi atmam artık senin yuvana.
Gunumuzde oyuncak haline gelmesidir.isteyen hemen evleniyor hemen bosaniyor.artik cogu kisi yuvasini tutmak icin cabalamiyor.kacip gitmek en kolayi gibi geliyor.hani soruyoruz ya eskilerin evliligi nasil bu kadar uzun suruyor diye onlar her kavgada kapiyi carpip analarinin evine gitmiyor .belki de artik tahammulumuz kalmamistir kimseye ondandir bu halimiz...
