Boyle yazarlarin gucukken superman olsun, batman olsun, efendime soyleyeyim watchmen olsun, bilimum en kahraman ridvan olsun bu tarz karakterlere ozenip hayallerinin en masumane koselerine yerlestirdikleri gerceklerdir.
cayimin buharina dussen de burnumda tutmesen artik keske
o yapraklar gibi kurusam, damarlarimda alevlenen gunesin altinda
atesim sebebi olsa harmanimin suya karismasinin, en mecnun dudaklar degse nehirlerime
cayimin buharina dussen de burnumda tutmesen artik keske.
insanin umudu hic bitmez. intihar ederken bile belki olursem daha iyi olur ya da belki olunce biraz umursanirim umuduyla dilinizde gezdirirsiniz o kucuk silindirleri. Her sey bitemiyor, umut yok olmuyor cunku. Ama ne kadar umut ederseniz edin geriye sadece hem ustu basi hem cani parcalanan bir ana hem de her dokusu bosluklarla orulmus dillere bir bosluk daha eklersiniz.
gece gece girdik yine bir boka,
keriz ağasına döndük emrenin penceresine baka baka.
açmadı galiba bizi 35'lik rakı,
bakkal defterinde garip alinin ahı kaldı...
ne zaman bitecek inançlarımızla oluşan kimliklerimiz, ne zaman bitecek boş ideolojiler sonucu birbirimizi dışlayarak boş bir hayat geçirmemiz. siz o görme engelli arkadaşımıza "vay ateist ha çok havalı ya" diye bakabilirsiniz. bense o arkadaşta en iyisini gören o gözlerin ardında oluşturduğu iyiliğin ve farkındalığın dünyasını biz ray-ban gözlüklü körlere aktarmaya çalışan bir insan gördüm. ben her şeyden önce orada bir insan gördüm. ateist, ülkücü, faşist veya solcu değil.
