konfeksiyoncu hasan abi.
oynadıgımız sokagın sonunda bir konsefsiyon atolyesi vardı hic unutmam. devamlı parca mallar gelirdi oraya. o arabalarda gelen mallarıda iceri tasıyan bi abimiz vardı, hasan. taşındı gitti şimdi. nerdedir ne haldedir bilmem. ama hatırladıgım kadarıyla sakallı, kısa boyle, sacı dokuk biriydi.
eskiden nerdeyse her aksam dısarı cıkar, 5 de devre 10 da biter maclar yapardık arkadaslarla. guzel gunlerdi. mazi de kaldı.
tesadufmudur yoksa takdir - i ilahimi bilinmez, biz ne zaman mac yapsak hasan abi cıkardı atolyenin kapısından. mac yaparken kurdugumuz kalelerin bi taneside tam kapının yanına denk gelirdi. hasan abi bizi her gorusunde kaleye gecer, "o cocuga gol atmak kolay. erkeksen bana at da gorelim" diyerek gulumserdi yuzumuze. aslında bilirdik cektigimiz her sut'u bile bile de olsa yiyecegini. ki oyle de yapardı zaten. ne atsak gol olurdu o her kaleye gectiginde. kaleden cıktıgında karsı taraf buyuk bir fark'a ugratılmıs olurdu her seferinde. 2 golluk kaleye gecerdi belki ama 10 gol yer cıkardı. kac golumuzu saymamazlık yapmıstı. kaleye gecmedigi zamanlarda forvet olurdu. guzel oynamıyordu bilirdik ama ses etmezdik mac'a zevk katacagını bildigimiz icin. ne goller kacırırdı bile bile. kaleciyle karsı karsıya iken az mı orta actı bize... insan ozluyor o gunleri. guzeldi hersey, zevkliydi. olurda bir gun yuz yuze gelirsek hasan abiyle, ben onu tanırım ama o beni tanır mı bilmem..
