bir kadın olarak kendileri ile benzeştiğim yönlerinden biridir alışveriş olayı.
çok sıkılıyorum kıyafet denerken ve "yakıştı mı, oldu mu" diye sormak saçma geliyor bir başkasına.
genelde tek başıma çıkar. beden ölçülerime göre alacağımı alır, çıkarım.
beden tutmadığında tekrar gidip değiştirmek, deneme fikrinden daha cazip geliyor niyeyse.
sorgulamamak, üstüne gitmemek, kızdırmamak lazım. bir süre sonra doğrusunu bulduruyor. büyümesi lazım dediğim.
düşündüğümde ergenlik dönemini yaşayan genç gibi "aslında hayat"
tv'de görmekten en hazzetmediğim kadın. her yerden çıkıyor. tv'de ne iş yaptığını tam olarak bilmiyorum.sunucu herhalde. güzellik görecelidir lafından yola çıkarak bana göre güzel değildir.
erkeklerde çoğunlukla (bkz: çocuk sahibi olmak istenilen anlar)a tekabül eder ki haklıdırlar.
bunun dışından pek bir eğlencesi yok. bunu kadınlardan daha iyi algıladıkları için tebrik etmek gerekir çoğunu. kadınlar çünkü sevdiklerine inandıkları an beraber oldukları adamı evliliğe ikna etmek için çabalar. çocuk akıllarına bile gelmez. ne ironi ama.
