yeni bir sözlük çalışması. adının sipor sözlük olduğuna aldanmamak lazım. amaç goy goy yapıp eğlenmek. belirli bir sözlük formatı ve lüzumsuz dir'li-dır'lı tanımlar yok. üçüncü kişi, şahıs ve kurumlara hakaret edilmediği sürece her şey serbest. pornografi ve çocuk istismarı... gibi suçlar da olmayacak haliyle.
özellikle eklenecek bazı butonlar sayesinde diğer tüm sözlüklerden farklı bir yerde olacak gibi. gelişmeler ve eklentiler zamanla oturacak. kendisi şimdilik şu adreste ikamet etmekte >>>>> http://siporsozluk.sozlukspot.com/
şahsıma ait (ki ben eski nickimle cennetten kovulan)dövme ve piercing stüdyosu. bahariye/kadıköy'de. tüm sözlük yazarlarına ve okurlarına olan %50 indirim devam etmektedir. kalıcı ve geçici dövmenin yanında portre çizimleri de yapılmaktadır.
böyleleri var.. artık ramazan geldi diye mi böyle davranıyorlar ya da başka bir durum mu var anlamadım gitti.. aslında zihniyet belli; hani dövmeciyle dövme yaptıran kişi birebir iş yapıyor ya, ve bir çok dövme özel bölgelere yapıldığından, bu it, bu durumdan prim yapmaya çalışıyor..
bak canım arkadaşım, 8 yıldır profesyonel dövme yapan ve stüdyosu olan bir insan olarak söylüyorum; hiçbir insan ekmek kazandığı çanağa işemez kolay kolay.. ha, dövme yaptırmaya gelen çok abidik-gubidik insanlar yok mu? var illa ki.. ama senin bildiğin gibi değil mevzu.. burada yaptığım bir dövmenin videosunu paylaştırma bana.. her şey gayet steril bir ortamda halledilip, müşteri-işyeri sahibi diyalogu arasında geçiyor..
belki inanmayacaksın ama, bir dövmeci olarak tekrar belirteyim, yapan kişi sırf konsantrasyonu bozmamak için konuşmuyor dahi.. ben konuşmuyorum mesela..
şimdi sen bu mantıkla, eşinin doğum yapmasına da izin vermezsin.. hani erkek doktorlar...
lan neyse.. allah akıl fikir versin.. ne diyeyim başka..
bir varmış, bir yokmuş. babasından ilk güzel cümlesini 30 yaşında duyan bir çocuk varmış. o cümle de acı sosluymuş. biraz hüzüne bandırılmış.
masal değilmiş bu. gerçekten daha gerçek bir ütopyaymış..
çocukluk oyunlarını bir kışlanın soğuk ve renksiz koridorlarında yaşayan bir çocukmuş bu. bakmayın siz her sabah tıraş olduğuna, daha bıyıkları bir kaç yıl önce terlemiş.. bakmayın siz boyundan büyük kamuflaJ GiYDiĞiNE, çocukmuş. çocuk işte.. bedeni küçükmüş..
yaşadığı sürece, hep boyundan büyük laflar etmiş, hep boyundan büyük işlerin altına girmiş. hayat gibi..
bir öğleden sonra, uyanmış.. güneş, sırtını doğuya dönüp, bakışlarını batıya odaklarken, uyanmış ve gerçeğiyle yüzleşmiş. bir küfürden ibaret saydığı babasıyla..
dolu boğazı, solgun yüzü, boş midesiyle.. çökmüş bir telefon kulübesinin dibine. havadan konuşmuş, sudan..
"baba" demiş, telefonun diğer ucundaki geç kalınmışlıklar şahına. "hava çok güzel."
susmuş yaşlı dev. otuz yaşındaki çocuk eklemiş; "lütfen bir yudum su.."
yine ses çıkmamış karşı taraftan.. aralarındaki bu suskunluk, bu nedensiz nefret, bu manasız sevgisizlik yormuş otuz yaşındaki çocuğu..
"baba" demiş son kez. "beni hiç rüyanda gördün mü?" yutkunmuş yaşlı dev. sessizlikte duyulmuş yutkunma sesi. "hiç görmedim" demiş önce. sonra eklemiş; "fakat, sen asker olduğun gece kalbim acıdı. bir sızıyla uyandım uykudan.."
düğümlenmiş boğazı otuz yaşındaki çocuğun. ayağındaki postallara bakmış. bakışları oradan boşluğa gitmiş. babasının kalbinde bir sızı olmak ağır gelmiş ruhuna. aşağı kaymış. sırtını yasladığı duvar eğilmiş. yapışmış toprağa..
bir anda çıkmış bu masaldan. küt diye.. sonunu beklemeden. koşar adım, 107 askerin yanına koşmuş. komutanlar, marşlar eşliğinde uygun adım yürütürken, en çok o bağırmış. babasının o cümlesini duymamak için. daha sert basmış yerküreye, dünyanın dengesini bozmak için..
gökten üç elma düşmüş o günün sonunda.. birisini akşam yemeğinde yemiş. diğerini uyumazdan önce. sonuncusunu ise parkasının yan cebine koymuş. ve o elmaya dokunarak dolaşmış, her şeyin yasak olduğu bu masal diyarında..
gaziantep'teymiş. 331. kısa dönem er olarak askerliğimi yapacağım yer.. kendisi hakkında hiçbir bilgim ve birilerinin bilgisi yok.. piyade er..
genelde dövmeli ve façalılar gidiyormuş.. bir nevi sorunlular.. eee ben gibi bir dövmeciyi ve dövmeli adamı da çankaya köşkü'nde asker etmeyecekti bu devlet!..
iki gün önce denk geldi.. urfa'daki dtp mitinginde, alperen ocaklarının asmış olduğu türk bayrağının olduğu cama taş fırlatıyordu yüzlerce hanım evladı..
daha 80 yıl önce dedelerinin o bayrağın inmemesi için öldüklerini unutmuş olsalar gerek. ya da işlerine gelmiyor bu durum.. neyse işte.. bu günleri de gördük işte.. sırada ne var, bilinmez..
ben 2 gün sonra askere gideceğim.. binlerce genç gibi kutsal görevimi yerine getirmek için.. bu cahil ülkede çocuğunu okutmamanın cezası parayken, çocuğuna askere göndermemenin cezası ise askeri mahkemede yargılanmak..
bu da sizin ayıbınız olsun.. militarizmi öven herkesi ayıbı.. askeriyeye bir dinden daha fazla bağlanan tüm aptalların ayıbı.. ha bu arada, urfa şehrinden, şanlı ünvanını ben geri aldım.. vermiyorum artık..
askerde ne için ölsem şehit olurum acaba?
cennete gitmem lazım. yoruldum yeterince. biraz dinleneyim..
erkek demeye dilim varmıyor ama, mecburen erkek diyorum işte.. bu bülbül yuvası, bu dilber dudağı, kızların götünün dibinde bekler.. bir nevi, besleme gibi.. evin arap dadısı gibi.. kızlar da her bi boku bi ipneye yetiştirirler.. bu da her şeye çözüm olacakmış gibi dinler..
genelde çok hoşlanır o kankası olduğu kızdan.. fekat ezikliğinden dolayı söyleyemez.. öylece geberip gidesi.. pis düşman.. al sana bombe..
bu eylemin en güzel hali, sevgili uyurken gerçekleştirilir.. bazı zamanlarda ise sevgili konuşurken, bir şeyler yerken, bir şeyler içerken, sizin ona baktığınızdan haberi yokken kendisini izlediğinizde gerçekleşir..
hayali bir rota belirlersiniz kendinize.. genelde dudaklardan başlar yolculuğunuz.. kırmızı ojeli parmaklar, yüzüne yakın bir bölgedeyse bir anlığına parmaklara takılırsınız.. düşmezsiniz ama.. tekerlenmenizi, gözler engeller.. o güzel gözlerle destek alırsınız boşluktan..
kaşlara bakarsınız sonra.. burnuna. yanaklarına.. siz isteseniz de, istemeseniz de gözleriniz hep dudaklarına kayar.. boynuna.. şakaklarına.. göğüs kafesine.. ayak bileklerine..
o sizden habersizse eğer, gerçekleştirdiğiniz şey, bir ibadettir.. bu bir ibadettir.. evet.. zira hangi dindeki hangi ibadet bu denli huzur verebilir ibadet eden bir kula? ya da verebildi şimdiye kadar?
sabaha ölü uyanmazsanız kalkıp 2 rekat şükür namazı kılın.. bir keresinde çok hastayım diye annem uyutmuştu.. geceyi nasıl sabaha vardırdım hala aklımda.. bu olay gece gece nereden aklıma geldiyse, gerildim yemin ederim.. soğuktan dolayı bekçi çükü gibi üşüseniz dahi giymeyin..
şahane bir paylaşım.. siz kadınınıza o sevgiyi ve huzuru vermişseniz tadından yenmez..
birazdan birileri koşabilirler bu başlığa. "bize ne senin sevişmenden" falan filan diye.. o zaman cevap vereyim; "bize ne sizin sikko futbol, siyaset ve din muhabbetlerinizden?"
kronik uykusuz'la birlikte, 3-4 yıldan sonra yazar olmanın acısını, ekşi sözlük'ü sikerek çıkaranlardan.. iyi mi yapıyorlar, kötü mü yapıyorlar, bilmem ben.. beyim bilir..
muhteşem bir ibrahim erkal şarkısı. her ne kadar klipte şarkının ismi "güllerede küstüm" diye yazılıp türkçenin amına koyulmuş olsa da şükela şarkı..
küskünlük manifestosu..
nüfus cüzdanlarındaki "medeni hali bekar/evli" diye yazan kısımda eksik olan durum. evli ya da bekar olarak yazılan bu iki durumdan daha kutsal.. ve erdemli..
***
medeni halim aşık doğmuşum ben,
kimliğimi bir aşk uğruna bir dilenci kadına vereli,
tam 29 yıl oluyor.
şükela eylem. ters görüntünün aynada bıraktığı izden gerçekliği ayarlama çabası.. sonrasında aynı anda gerçekliğe dönüş yapıldığında her şeyin büyüsünün bozulması..
mecnun boşuna delirmiş, ferhat boşuna delmiş dağı-taşı, peki ya kerem, yusuf?... züleyha, leyla, aslı, şirin?... her biri hikaye miydi? her biri masal mıydı, küçük çocuklara yatmazdan önce anlatılan?
neden uyuttunuz lan beni! neden!
hepinizin amına koyim!..
hepinizin. benim bu hale gelmeme neden olan, sesimin ulaştığı her yerdeki herkes ve her şey. ömrüm bir çıkmazdaysa şimdi, ömrüm, siktiri boktan mecburiyetlerin kıskacındaysa eğer, bu sadece benim suçum değil, bunu ben tek başıma başarmadım.
ana caddede birisi anama-avradıma küfretse birazdan, başımı eğer giderim. alınmam üzerime. çıldırmıştır derim. vardır elbet bir bildiği. belki de annemle yasak aşk yaşıyorlardır derim. dönüp de bakmam geri ama..
artık hiçbir şeyi ve hiç kimseyi sevemeyecek kadar çıldırdım zira. genç bir kız damarıma bastığında, nasırımı ezdiğinde annem de dahil tüm kadınlara küfrediyorum küçük bir ergen gibi..
eskiler doğru söylüyormuş, insan yaşlandıkça çocuklaşır dedikleri bu olsa gerek. 20'li yaşlarımın son hanesindeyim. son 30 gün. 30 gün sonra ben de artık yaşlı olacağım. yaşanmışlığı olmayan bir bok çuvalı. yaşanmışlığı olmayan bir et yığını..
yüzümü paramparça etse ya içinizden birisi. ezse ya bedenimi. sakat bıraksa ya beni döve döve. dişlerimi dökse ya ağzıma. un-ufak etse ya ruhumu..
yok ama..
yoksunuz lan aslında hiçbiriniz! sikik işleriniz ve sikik hayallerinize sıkışıp kalmışsınız. ne sevgi sözcüklerini ne de küfürleri üzerinize alınacak haysiyetiniz kalmış.
neyse ki kurtuluyorsunuz benden. son 10 gün. gebertmezse düşman beni, ya da ben kendimi, aylar sonra yine tepenizde olacağım. kısa saçlı kafam, ve şimdikinden daha öfkeli bir yüreğimle. kafanızdan aşağı kusmak için..
dün gece aklıma geldi. açıkçası son 4 yıldır tek bir gün aklımdan çıktığı yok. ne zaman gelip de zihnime bağdaş kurup oturdu bu duygu, bilmiyorum..
bilmeyi istiyor muyum peki? sanmıyorum..
dün gece aklıma geldi işte. annemle konuşurken. babam yerinden kıpırdamayıp da benimle konuşmadığında. babasına tapan asalaklardan değilim. ya da aile kavramının muhteşemliğini övenlerden. ama babamın yerinden kalkmayıp da benimle konuşmaması ilk defa zoruma gitti..
10 gün sonra askere gideceğimden değil bu hassasiyetim. ben hep böyleydim. böyle geldim dünyaya. böyle getirildim. külli iradeyle kaderimi tayin eden biliyor hayatımın ne zaman, nerede, ne şekilde sonlanacağını. benimkisi önceden yazılmış bir rolü oynamak. ya da oynarken rolümü yazmak. bilmiyorum. bilmeyi ise hiç istemiyorum.
dün gece geldi aklıma işte. dedim ki kendi kendime; "öldür kendini. hem de askerde. bir gece yarısı cephaneliğe git. tüm cephaneliği havaya uçurmazdan önce kısa bir not yaz yatağında. ranzanın üzerine koy beyaz kağıdı. o beyaz kağıtta siyah harflerle aynen şu cümle yazsın;
"hepinizin amına koyim."
üzerine alınmak isteyen alınsın. alınmayanlar ise sadece gülümsesinler bu delilik karşısında. dün gece aklıma geldi işte. sabahın altı buçuğunda. ben uyumak için gözlerimi sıkarken. ve uyku bana bir gramını sunmazken. dün gece geldi aklıma. geldiği gibi uçup gitmedi ama. joker olarak duruyor sol cebimde. askerliğime 10 gün kala..
dün gece geldi aklıma işte. nüfus cüzdanımda hangi ırka ait olduğum, hangi dine inandığım yazarken. dün gece geldi aklıma. babamın isminin yazılı olduğu yeri sol elimin işaret parmağıyla aşındırırken. annemi düşlerken. kardeşlerimin yüzlerini anımsamazken. sevilecek veya tapılacak tek bir kutsallık bulamazken..
dün gece geldi aklıma. şık bir ölüm strili üzerinde karar veremezken. ölüm stili konusunda kararsızken. ben öldükten sonra, kendimi öldürdükten sonra bir kere bile hatırlanmayacağımı bildiğimden vazgeçtim. ben öldükten sonra annem yas tutmayacağından. babamın sikinde olmayacağından. beni sevdiğini söyleyen hiçbir dişinin umrunda olmayacağından vazgeçtim.
benim intiharım hayatım. her an ve her salise. şimdilik 29 yıl sürdü. daha ne kadar sürer, bilmiyorum. bilmeyi ise, hiç istemiyorum..
on üç gün sonra askeri birliğime teslim olduğum ilk geceden başlayacağım eylem planım.. binlerce yıldır bu topraklar üzerinde gerçekleşen din ve milliyetçilik gibi iki içi boş duygunun nasıl kullanılıp da binlerce gencin hayatının sikildiğinin intikamı olacak bu..
yapacağım bunu. onları, onların evinde vuracağım. onlar benim saçlarımı ve özgürlüğümü kesecekler. ben de yazarak onların ciğerlerini, ellerini, ayaklarını keseceğim..
küçük bir çocuğun kızgınlığı değil bu. otuz yıldır gördüğü her olayda midesi bulanan, televizyonu açtığı an gördükleri karşısında kusan bir adamın sözleri bunlar..
evrensel acıları kendi dinsel, etniksel ve siyasal deli gömleklerinden ibaret sanan asalakların anlayamayacağı bir özür bu.. şu güzelim dünyaya verdiği tek şey onu sömürmek, bozmak ve harap etmek olan tüm insanlık adına ben özür diliyorum dünyadan. ve biz insanlardan başka bu gezegen üzerinde yaşayan diğer tüm canlılardan..
kendi hayatımızı daha rahat yaşamak için içine düştüğümüz bencillik ve çıkar kuyularından çıkamadığımız için ben özür diliyorum nesli tükenmek zorunda kalan güzelim hayvanlardan.. bitkilerden..
gecenin şu saatinde sek rakı kadehimi her birinin şerefine kaldırıyorum. insanların şerefsizliğine. her birinin. her birimizin. şu dünya denen gezegene tek katkımız acı ve yıkım olduğu için, savaş olduğu için, ölüm olduğu için, her sabah sevdiklerimizin cesedlerinin olduğu toprağı ezip de boktan işlere gittiğimiz, sikik okullarda dirsek çürüttüğümüz, beş kuruş etmez orospu ve ibne işverenlere eyvallah dediğimiz için, sol elimdeki sek rakı kadehimi hepinize kaldırıyorum. yedi milyarınıza.. alayınıza.. alayımıza..
varlıklar can yaktığı için. bir varlığa alışmak bir ömüre sığdığı için içerisine düştüğüm çukur.. dibi yok. dibi olmadığı için de ölene kadar gideceğim. belki öldükten sonra da.. bilmiyorum.
bilmeyi istediğim de yok. ben öldüğümde, bilmek cesedimi daha hafif yapmayacak. ruhumdaki anason kokusunu almayacak bu gece. mum ışığı altındaki yalnızlığım ve yalınlığım çözüm olmayacak..
birazdan sabah olacak yine. bu gece de bitecek. hatta sızıp kalacağım bir kaç kadeh sonra. midem yanacak. nefesim kesilecek. bir gece daha ben kendime tahammül ettiğim için bitecek..
huzur verdiklerim huzursuzluğum olacak benden bir kaç kilometre ötede. ya da yan odada..
bilmiyorum. bilmeyi istediğim de yok.
bir yokluğa aşığım zira. ben veriyorum bedenini. ruhumdan ruh üflüyorum ona. ellerini ben varediyorum. kalbini, tenini... yüz çizmiyorum ama.
aklımdan çıkması kolay olsun diye..
bu gece ölüyorum belki de. kendimi hayata gömüyorum diri diri..
