Böyle değildim nereye kime nasıl anlatsam nereden başlasam bilemedim. Kelimelerin içi boş kalıyor yorgunum, üzgünüm, kırgınım ne desem anlarsınız. Herkes, her yerde geçer, zaman dedi koş onu yap bunu yap geçmiyor benim. Gün, hafta, aylar, yıllar aynı yerimde hala aynı duygularla yaşıyorum. Kimseye anlatamıyorum artık yazayım. Her şeye geç kalıyorum gibi artık hayatta geç kaldım olduğum yerde bekliyorum belki bu yorgunluğum olmasa yetişirim gibi yorgunluk diyorum adına kelime bulamadım. içim acıyor gözümü açıyorum kapatıyorum işe gidiyorum dışarı çıkıyorum her yerde her zaman o. Nasıl yaparım nasıl yoluna koyarım bulamadım. Sanmayın denemedim bu klasik tavsiyeleri spora git hobi bul destek al bu değil benim geçtim buraları. Yüzsüzlük, gurursuzluk aklımdan ne geçiyorsa her şeyi söyledim aradım yazdım yüzüne söyledim bitti çarem. Bir yolunu açsa bir olurunu söylese yapsam keşke. Öyle içimde bir yerde duruyor çıkaramıyorum en sevdiğim arkadaşım dostum sevgilim benim hayatımın ortasında duruyormuş gitmek istiyor nasıl izin vereyim nasıl tamam diyeyim nasıl bırakılır insanın içindeki insan. Giderken her şeyi alıp gidiyor sanki sadece kendi gitmiyor benim sevdiğim her şey gidiyor.
Yorgunum hemde çok. Yaptığım tüm planların tersini yapmak zorunda olduğum bir yıl oldu. insan istemediği şeyleri yaparken daha farklı yoruluyor. Dinlenmekle geçmiyor bu. Kafamın içinde büyük kavgalar var. Depresyon böyle mi oluyordu?
Yeni ev, okul, arkadaş her şeye zor alışırım. Bu zorluklar hastalık boyutunda olabiliyor benim için orası ayrı konu. Garip ve saçma bir durum var alıştığım her şeyi kaybediyorum. Artık kendime sakın alışma demek istemiyorum.
gayet huzurlu bir biçimde yolumda giderken yine gördüm seni. insan hiç tanımadığı birinden hoşlanır mı tanıyacak görüşecek zaman geçirecek anca öyle ciddiye alırım derdim ama resmen birine vuruldum düşünmeden duramıyorum onun o kadar iyi bir insan olduğuna kendimi inandırmışım ki. öyle yanımdan geçerken suratına öküzün trene baktığı gibi bön bön baktım. dedim döneyim gittiği yere doğru gideyim düşünüyorum bunları bu sırada bir yandan da adımlarımı sayıyorum 1 2 3 4 (beynim çalışmıyor o anda). bitti gitti anca böyle görürsün sadece 5 6 7 safsın saf 8 9 yok ya abartıyorum bitecek gidecek 10 11 12 derken arabanın teki geçerken bir su attı nasıl ıslandım sonuç mu bir ağlama tuttu tam kalabalık bir yerin önündeyim yazık ayy aaa sesleri. dedim ağla cırığını çıkarana kadar ağla hazır sebep buldun. manyak gibi vırak vırak ağladım.
bunları içimde tutmayı o kadar isterdim ki. insan bir süre sonra tutamıyor gereksiz şeyler boşuna kafamda beynimi yemesin. yazdıkça rahatladığımı hissettim. ne kadar gereksiz biriyim var mı benim gibileri?
Oyuncularının hepsine bayıldığım dizidir. Öyle bir içine çekiyor ki diziyi izlerken o dönemde o zamana gidiyorsunuz. Escobar ın bir sigarasını içişi var içmeyen adama sigara içirir. Olayların hızlı ilerlemesi kötü yorum almış ama ben daha çok diziye özgü onu yakıştırdım.
Konuşmak istemiyorsa gayet doğaldır. isteseydi bırak 2-3 saniyede cevap vermeyi o saniyeler içinde senin ne karşılık vereceğini düşünüp ona bile cevap bulurdu.
