filmlarde görürüz; uzaylılar new york başta olmak üzere amerika' yı sürekli işgal ederler. bazen bu bütün dünyaya sarkar. ama hiçbir zaman türkiye' de neler olduğunu göremeyiz ve az da olsa merak ederiz.
ilk aklıma gelen: istanbul' un yarısının trafikte olacağı...
cidden o anlarda neler oluyor bu ülkede? bize de bir süper kahraman lazım. gazman ya da pepe yeterli değil. başka şeyler lazım. başbakan ve polis gazları da yetmez. cevap vermeliyiz amerika' ya...
sınavına iyice çalışmışsın... tamam basit bir ders ama krediyi etkiliyor yine de. sorular önüne gelir ve hemen 20 puan yazan son soruyu görürsün. şöyle bir başını kaldırırsın herkesin o şaşırtmacalı soruda tıkandığını görürsün ve gülümsersin. "biliyorum lan ben bunu" dediğin an hoca ön sıradaki çocuğun kağıdına bakar ve " ıhhh yanlış " der. yanındakine geçer ona da "yok seninki de yanlış"... sonra sınıfa dönerek "arkadaşlar bu son soruyu hepiniz yanlış yazıyorsunuz. iyi düşünün; hani mussolini dönemi falan...
o an ayağa kalkıp ananın a.. diye bağırasın gelir...
basitçe anlatmak gerekirse; insanlar bazı filmlere " noluyo lan bitti mi şimdi?" derler. işte bu filmler genel olarak modern anlatı yapısına sahip olan filmlerdir.
kısaca filmin başı sonu belli değildir. daha doğrusu bu filmlerde her şey açıkça verilmez. akıllarda hep bir soru işareti kalır. biraz beyin yorar, bazen de sinir bozar. ama daha çok sinir bozan şey ise bu filmlere saçma sapan festival filmleri denmesidir.
"kadıköy'ün ayrı bir havası vardır" der istanbul'da yaşayanlar. sakinliğinden, temizliğinden, insanların kalitesinden vb. olduğu söylenir. ama bence en büyük özelliği moda' dır.
bir ailenin evlatları hakkındaki olumlu ya da olumsuz düşünceler bütünüdür. şahsen ben kendi açımdan gerçekten bilmiyorum ki bu da olumsuz düşünceler içerisinde olduklarını gösterir. ben olsam demeli evlat.
yaşlanıyorsun ey insanoğlu. sekiz yaşındayken askerliğe daha en az on sene var diyorsun. gün geliyor askerlik bitmiş çoluk çocuğa karışmışsın. saçlarına aklar düşmüş ya da saçlar düşmüş. gözlerin bozulmuş. bacağına baktığında bu benim bacağım mı, göbeğine baktığında bu benim göbeğim mi diyorsun. asıl yaşlandığını yakının öldüğünde anlıyorsun. ecelin yavaşça sana yaklaştığını anladığında...
efsane yönetmen stanley kubrick' in efsane 2001 space odyssey isimli filminde kısmen hal 9000 isimli yapay zeka tarafından işletilen ve nükleer enerjiyle çalışan gezegenlerarası uzay gemisi.
iş başvurusu için hazırlanan cvyi başvuru yaptığın yere ya da kuruma giderek "iş başvurusu için geldim" deyip karşındakinin de " tamam ben cvyi alayım" dedikten sonra cvyi verip yine karşındakinin "tamam ben begüm hanıma ileteceğim sizinle irtibata geçer" demesinden sonra çıkıp gitmeniz. özellikle sinema, tv alanında iş arayanlar için kağıt ve yol masrafı. çünkü dayı lazım dayı.
haftanın üçüncü günüdür çarşamba. bir an hafızayı silip çar-şam-ba diye okuyunca bu ne la işkembe gibi tepkilere yol açar. bazıları için muhteşem yüzyıl'ı, bazıları için samsun ilçesini, bazıları için seli, bazıları için şampiyonlar ligi' ni, bazıları için de dürüm+ayran indirimlerini çağrıştırır... onun dışında başkalarını bilmem ama benim için intiharı çağrıştırır. daha doğrusu hiç tanımadığım birinin yazdığı notu.
Özellikle gurbette, ailesinden uzaklarda yaşayan ve beklentilerinden çok uzaklarda olan gençlerin kendilerine sorduğu sorudur. hayat zor. ne güzel köyün var ya da küçücük güzel bir şehirde evin var, akrabaların, arkadaşların var. Ve sen hepsini bırakıp kapitalist düzenin bir parçası olmuş, para için ya da gelecek için ayrılmışsın. Her şeye yeniden başlamışsın. Lanet insanların arasına karışmış, onlarla uğraşıyorsun. Biz napıyoruz arkadaş? Yaşamak bu olmamalı
yalandan kim ölmüş sloganıyla yola çıkılan bu hayatta yalan kimilerini zengin yapmış kimilerinin hayatını karartmıştır. bazıları için sanat olmuş. hayatın her yerine girmiş. bazılarına ışık bazılarına şemsiye olmuş. bazen tatlı gelmiş bazen acı. bazen neyse... son söylediğim yalan:
- param var???
tamamen tecrübesizlik belirtisidir. bir kişi, sıçtığı bokun kokusunu parfüm sıkarak azaltmaya çalışıyorsa bunu daha önce denememiş demektir. deneyenler çok iyi bilir "parfüm sıkınca etrafın mis gibi kokmayacağını, bok kokusunun yok olmayacağını". ve bir daha böyle bir şeye kalkışmazlar... kısaca bokunuz nükleer bazda bir koku yayıyorsa ve siz buna parfümle müdahale ettiyseniz her şeyin kısa bir süre içerisinde daha da boka saracağını anlarsınız. bu mecazi anlamda da böyledir. herkes doğası gereği hata yapar. hatalar ne kadar küçükse ( kokusu azsa ) o kadar farkedilmez ve çözülmesi daha kolay olur. ama ne kadar büyükse ( nükleer seviyedeki efsane kokular ) ve bu kötü bir anda iyiyle iyiye çevrilmeye çalışırsa işler o kadar karışır ki iki taraf da keybedilir ve her şey beter olur. günümüzde de bunu yapan çok sayıda insan görüyoruz. sen doğasına bırak. havalandır. biraz zaman da alsa o koku kendi kendiliğine kaybolur, unutulur gider.
büyük hayallerle okuyup mezun olduktan sonra kabak gibi ortada kalmak anlamına gelir.
aslında bu ikiye ayrılır.
1 - mezun olduktan sonra torpili ya da tanıdığı olanlar
2 - hiçbir tanıdığı olmadan sektörün içine girmeye çalışmak
1: bu arkadaşlar iyi veya kötü mezun olduktan sonra bir kişi ya da kişiler yoluyla iş sahibi olabilirler. yani setlerde ya da tv kanallarında iş bulabilirler. hadi iyi bir maaşla başlamasınlar ama bir işi vardır ki bu sektördekiler, bu alanda işe girmek çok zordur.
2: diplomayı aldıktan sonra ilk önce bir hedef doğrultusunda bazı yapım şirketlerine ya da tv kanallarına cv gönderirler. hangi alanda çalışmak istediklerini bilenler olur bilmeyenler olur. daha sonra - gerçekten istekli ve iyi olanlardan bahsediyorum - bu şekilde bir yere varılamayacağını anlayınca abartısız her yere cv göndermeye başlarlar. bu da olmayınca yusuflamaya başlarlar. nere olursa olsun ne olursa olsun çalışmak isterler. para artık unutulmuş bir kavrama, olguya dönüşür. parasız çalışmak istediklerini söylerler. bir şekilde şansı olanlar iyi kötü bir yere bu şekilde kabul edilirler. kendilerini kurtların ve alakasız, gerizekalı insanların içinde bulurlar bir süre sonra parasız yaşanılmadığını anlayan çoğu şansız kişi başka iş arayışına başlayıp mobilya, avm, memuriyet, kasiyer gibi sektörlere kaybolup yok olurlar. ama içlerinde hep sinema, tv sektörü yaşıyordur. hayatı ve geleceği şansa kalmış garip insanlardır. bir gün bir yerden bir şey geleceğine inanırlar. daha sonra bu da biter...
görünüş olarak ak saçlı, ton ton bir dede. ama içerik olarak yürüyen bir kütüphanedir. hem çok okumuştur, hem çok gezmiştir. evinin içinde kitap yoktur, kitaplarının içinde ev vardır. bir rivayete göre frankfurt' dan taşınırken iki yüz koli kitap getirmiştir.
şu an yakın doğu üniversitesi' nde iletişim fakültesi talebelerine dersler vermektedir. fakültedeki çalışma odası da kitaplardan oluşur. eskiden rahmetli ünsal hoca ile aynı odayı paylaşırdı.
günlük hayattan konuşmayı, değişik şeyler yapmayı; ama bir o kadar da sadeliği çok sever. çok şey öğretir ama o an anlaşılmaz.
Ronaldo Luís Nazário de Lima
diğer adı "gerçek ronaldo" dur. Türk futbolu onu 2002 dünya kupasında yakından tanıma fırsatı yakalamıştır. Hala akıllara gelince "ah be" dedirten golü atarak Türkiye' yi dünya kupası finalinden etmiştir. Şu anki görünümü ise onu tanıyan orta yaşlı insanları, yaşlılık psikolojisine ve bunalıma sokabilir.
Türkiye' nin ilk kadın sinema profesörüdür. Şu an Yakın Doğu Üniversitesi iletişim Fakültesi' nde sinema ve sanat dersleri vermektedir. Sinema başta olmak üzere neredeyse her konuda birikimi olan ve frekansına ulaşıldığında güzel sohbeti olan bir kadındır. Halbuki öğrenciler onun kıymetini bilememektedir. Bunu da açıkça dile getirir... "Ben Ankara' daki öğrencilerime anlattıklarımın %10' unu burada anlatmıyorum. Neden? Gelin bu kürsüden kendinize bir bakın."
