29 ekim 2014 günü saat 16.30 dolaylarında eşiyle birlikte gittiği semt pazarında eşinin gözleri önünde vurulmuş astsubay üstçavuş rütbeli 25 yaşındaki gencecik pırıl pırıl vatan evladıdır. artık bu saldırıyı yapanları kınamak yerine cezalandırmak istiyoruz.
fotoğrafı görünce eski yıldız tilbe geldi aklıma. yaşanmışlık var bu kadının parçalarında o yüzden çok dokunuyo belkide. yıldız tilbe dinlemeyen bizden değildir.
akşam saatlerinde meydana gelmiş hadisedir. amerikayı sikmek lazım ışidi bombalıyo içerdeki piçler azıyo. bırakın hepsini kessin dinsizin hakkından imansız gelir diye boşa söylememişler.
abdullah özdoğan yorumuyla severek her sonbaharda aklımıza gelen 'bu şehir' isimli şiirin giriş cümlesidir. ankaraya yazılmış hissi verir.hakettiği değeri bulamamış şiirdir.
Islak sokaklar mevsimindeyiz artık
Bu kalabalık şehre hüzün yağar bu zamanlar
Yalnızlık yağar caddelerine
Darmadağın saçlar, ıslanmış yüzler hep yere bakar
Kahveleri bile dert yüklenir
Çayları daha bir demli
Unutulan sevgililer hatırlanır veya sevgililer unutulmaya çalışılır
Bu mevsimde vitrinleri az sulu rakı gibidir bu şehrin
Her adımın yalnızlığa uzanır .
Yine de hızlı adımlar atılır, koşulur bu sokaklarda
Herkes kendi türküsünü söyler yüzünü buruşturarak,
Herkes kendi hikayesini en acıklı sanır
Kendisi koca bir yalanken gerçeği arar bu şehir
Sokakları gibi evleri de acı doludur, gözyaşları taşar pencerelerinden
Geceleri gerçeklerini saklar da, her gün başka bir maske takar insanları
Hayatları vardır anlatıkları, bir de tek başına kalınca yaşadıkları
Aşkları bir damla gözyaşında boğulur bu şehrin
Onun için geceleri yeni hayatlar yazılır kimsenin bilmediği zamanlara
Onun için kimse üzülmez gidenlere, ve acır geride kalanlara
Herken kendi türküsünü söyler bu şehirde, sadece kendi acısına ağlar
Herkesin tiyatrosudur bu şehir, herkesin en yalandan sahnesi
Ve onun için bulunmayı bekler bu şehrin denizlerinde incilerin en sahtesi
Yine de yalan olduğunu bile bile hergün aynı oyunu oynar bu şehrin insanları
Herkes kendi hikayesini en acıklı sansan da, her geceyi pembeye boyar gündüzün yalanları
Bu mevsimde vitrinleri az sulu rakı gibidir bu şehrin
Her yudumun yalnızlığa uzanır .
Yine de hızlı adımlar atılır, koşulur yalnızlığa
Herkes kendi türküsünü söyler yüzünde bir maskeyle,
Herkes kendi hikayesini en acıklı sanır
Dün gece bir aşkı gömdüm derine
Dün gece sessizce öldüm
Gözlerimi kapattım yine dün gece
Uyumadan düşümde seni gördüm
Sensiz olan bu şehir
istemem aşksız olsun
Sensiz olan bu aşk
istemem bensiz olsun
an itibariyle yapmaya çalıştığım uğraştır. ağzıma burnuma uçuyolar resmen. ateşlenen çakmağı deodorantla püskürtüp yanışlarını görmek bir nebze olsun rahatlatıyor. aynı yerde üç beş sinek birden ölüyosa doruk noktası tadını verdiği tespit edilmiştir.
yalnız kahvaltı yapan cemal süreya hayranının yaptığı eylemdir. beklediği her neyse gelmeyecektir.
öperek uyandırdım bu sabah ayrılığı.
fırından yeni çıkan bekleyişler satın aldım.
kırmızı mavi ekoseli yalnızlığımı serdim masaya.
manzaraysa ayrılığa sıfır! işte her şey hazır.
acılarımla iki lafın belini kırdık.
yokluğunda bir kuş sütü eksik.
yalnızlığım ve ben;
seni çok bekledik.
türkler herzaman devletti. 16 tanesi yıkılıp 17.sini kurmayı bildi. her ne kadar günümüzde bi devlet olmanın bilincinde olamayan global çevreler olsada işin aslı budur.
yalnız banamı oluyo lan ? diye düşünmeme mani olamıyorum. ne zamanki oturup iki müzik dinleyim sessiz sessiz sigara içip karanlıkta uzanayım desem aklımda hep eski anılar beliriyor.
hepsinden birşeyler hatırlıyorum. birinin ellerini hatırlıyorum. acaba şuan hangi eli tutuyodur yada uykusunda hangi eliyle kaşıyodur poposunu diye ? lisede ellerini tutup öpmekten başka bişey yapmak göt isterdi bizim dönemimizde. en çok aklımda kalan elleri olmuş bundan sebep.
birinin gözlerini hatırlıyorum. uykusuz kaldığında gözlerinin altı morarırdı, erken uyumaya özen gösterirdi, beyaz tenliydi. bu saatte o çoktan uyumuştur. gece yatmadan önce bepanthen sürmüşmüdürki zira unutuyodu bazen. en çok yaralayıpta son izi bırakanda oydu zaten. ondan sonrası hep 'onun eşi benzerini aramakla geçer' sondur o. üniversitenin çimenliklerinde birlikte uzanıp evlilik hayalleri kurmuşsunuzdur.
bi tanesinin lisede okulda giydiği kapşonlu montu geliyo aklıma. acaba annesi o kapşonlu montuda tozbezi yapmışmıdır ? halbuki ne güzel uçuk pembe rengi vardı. angel parfümü hala burnumda.
çocukken sevdiğim bi kız vardı mesela. bizim küçüklüğümüzde öyle çıkmalar felan yoktu. daha doğrusu yeni yeni başlıyodu. birbirimizi sevdiğimizi hareketlerimizden anlardık, folklorda yanyana oynamak istemekten anlardık, ev telefonundan arayıpta ödevi birbirimize sormaktan anlardık, kazara olur ya gol atarsak turnuvada, 5. sınıflardan dayak yeme pahasına, atılan golden sonra taraftarlar içinden ona öpücük göndermekten anlardık. eğer birini sevdiğimiz ortaya ifşa olmuşsa sınıfa girecek yüzümüz olmazdı ama öğretmenden korkar yüzümüz kızara kızara kimsenin gözlerine bakamadan derste otururduk. korkardık çünkü öğretmenimiz otoriter bi kadındı tokatları sağlamdı kulaklarımızı çektimi kıpkırmızı yapardı. onlardan korkardık. kız nişanlanmış geçen haberini aldım. acaba düğününde nasıl bi konsept düşünüyodur şuan, yemekli mi olcak yemeksiz mi ? o hayallere damat sıfatıyla giren çocuğuda sevmişmidir benim kadar ? yada beni gerçekten sevmişmiydi, çocuk saçmasımıydı?
insan belli bi yaştan sonra anlıyoki artık hiçbirşey eskisi gibi değil. 21'den sonrasına çok dikkat edin gençler neyin olup bittiğini anlayamıyosunuz. artık herşey çabuk tüketilir olmuş, ya biz bu zamana geç kalmışız yada zaman pek çabuk ilerlemiş..
müsabakaya ismini vermiş olmanın yanısıra düzenli bi birlik olmaktan çok, saldırın saldırın saldırın bu taraftar için saldırın ! stratejisiyle rakiplerine gözdağı veren ışid'in şampiyonayı kazanacağını umuyorum.
