Söylemek istediğim herşeyi susmak, iyileşirken kendimi bıçaklamak gibi. Bir daha asla gülümseyemeyecek gibi hissetmek, hiç bir dramanın beni etkilemeyeceğini bilmek. Sen benim gökkuşağım, ışığımın kırılganlığı. Karanlığımın hissi rengarenk bu yüzden. Ama bu gece ne yana dönersem döneyim acı benim gölgem işte sadece onu görmek istemek yetiyor.
Ben anlamistim zaten vardi sende birseyler. Tam iki saat sen konustun ben dinledim. Mutluysan, daha sonra da bu mutlulugun devam edecegine inaniyorsan, git dedim sana... Tamam mutlu ol dedim. Yetti artik her seferinde ayni seyle geliyosun karsima karismiyorum bak keyfine. Ulan tam iki saat be! iki saat aski anlattin bana! Yeni mi ogrendin aski? Beni burada boyle birakip o adama kostun gittin ya! Hadi mutlu ol bakalim. Gercekten mutlu ol. istiyorum bunu.
Yoklugunda dipsiz, karanlik bir cukur actim icimde. Sanki her uyandigimda o cukur daha da derinlesti ve ben uyanmak, gunesi gormek istemedim. o kadar cok uyumusum, o kadar cok karanlikta kalmisim ki, geldigini goremedi gozlerim. Degistigimi, artik eskisi gibi olmadigimi soyledin. Sebebini sordun ama ben sadece sustum. Sadece sustum cunku unutmustum konusmayi. Anlatmaya calistigim seyleri duymak istercesine bekledin biraz. Sonra gittin... Ben yine kaldim kendimle karmakarisiklarda.
