son on günde bir görükle gerçeği haline gelmiş önermedir sözlük. son on günde ben dahil şiddetli mide bulantılarıyla gece yarısında acile koşturan sırf benim tanıdığım on kişi olduk. acildeki doktorun söylediğine göre sayımız daha da fazlaymış, her gece en az beş altı kişi gelmiş bu ara acile aynı şikayetle. hayırdır inşallah bizim üniversitenin öğrencileri kime fazla geldi ki?
not: iki gündür yeni ayaklandım, hemen de sana koştum sözlük, yarın ve öbür gün son finallerim var, kalmam dimi? kalmam kalmam.
hatta daha da ileri gidip sınavdan çıktıktan sonra bir de kesin kaldım edebiyatı yapan, sonuç geldiğinde ise inanmıyorum bunu bunu yazmıştım puan vermemiş mi yaaaaaa diye insanı krize sokan tiplerdir.
başka hobi mi yok ille kitap okumak müzik dinlemek midir bu hayatta sahip olunabilecek tek hobi yaa, diyerek isyan ettirebilecek, hobileriniz nelerdir sorusuna cevaptır.
sadece hatırlanmaktır. bir yerlerde birilerinin seni hatırladığını, doğumgünün olduğu için değil, sadece var olduğun için seni hatırladığını bilmektir. bir telefon, kısacık bir mesaj ya da yanındaysa içten bir sarılmayla iyi ki varsın dendiğini duymaktır. hayat çok garip gerçekten. daha dün teoman'ın daha 17'sini söylerken, şimdi o günün üzerinden tam altı yılın geçtiğini, herşeyin, herkesin değiştiğini, olumlu ya da olumsuz bir sürü şeyin eklendiğini görürken, yine de herşeye rağmen tek iki elin parmaklarını dahi geçmeyecek kadar kişi tarafından bile olsa hatırlandığı için sevinmek, değişmeyen tek şey galiba.
