Her geçen vakit hissettiğim şey. Yeni arkadaşlıklar kuramıyorum. Keyif aldığım şeyleri yapmak için çaba sarf edemiyorum. Negatif yaftayı yapıştırıp geçiyorum. Sonunu tahmin ettiğim şeylerde sırf başkalarının hevesini kırmamak için susup uzaklaşıyorum. Uyuyup hayatı kaçırmak istemiyorum ama bişey de yapmıyorum. Eskisi gibi Yazasım, okuyasım, ümit edesim yok.
Ve bu süreçte, kaliteli insanlarin hayata bağladığını anlıyorum. Dert anlatmadan da, susarak da yetenler.
Piyasa uçmuş. Sakin davranmak ve iyi araştırmak şart. ilanlara bakıyorum, maşallah herkes arabasına bmw muamelesi yapıyor.. Fiyata ekleyen ekleyene. Nasıl satacaklar bilmiyorum.
Arkadaşlar biraz kendiniz olun. Kitap okumayı çok seven, düzenli okumaya gayret eden biri olarak söylüyorum, bazı kitapları okumak gerçekten boş iş. Gidip çiçek seyretmek daha faydalı.
"yalnızlık, insanın çevresinde insan olmaması demek değildir. insan kendisinin önemsediği şeyleri başkalarına ulaştıramadığı ya da başkalarının olanaksız bulduğu görüşlere sahip olduğu zaman kendini yalnız hisseder."
Şöyle herkesin bildiği klişe sebepleri gelip sözlüğe yazıyorlar ya aman ne özgünsünüz. Akşama kadar sözlükte instagramda fink atıp "yapay zeka, robotik abi ya, Avrupa'da böyle değil, sistem yanlış, Finlandiya şöyle güzel.." diyen boş beleş laf kalabalığı tayfanın çokluğu da olmasın gelişmeye engel sebep?
Hayatın birçok alanı maalesef bu yönde ilerliyor. Sunumun süslü olsun, medyatik ol, gösterişli ol. içerik hiç ama hiç önemli değil. Berbat bir gidişat.
